Έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες για τον ίδιο και την επιδραστικότητα της ποίησής του (ακόμη και για την εκλαΐκευσή της μέσω της μελοποίησης), ώστε οποιοδήποτε σχόλιό μου να μην έχει να προσθέσει κάτι ιδιαίτερο.
του Γιάννη Ρούντου (Πηγή: Linkedin)
Μένω, μόνον, στην περί ταυτότητας του Ελληνισμού (στον τόπο και στον χρόνο) διαπίστωση, που δεν είναι μόνο δική μου αλλά και πολλών, πως το Γένος ευτύχησε να έχει διαχρονικά εκφραστές της πνευματικής συνέχειάς του στον πυρήνα του νοήματος της ύπαρξής του, που βεβαίως αν χαθεί, χαθήκαμε…
Σαν τέτοιες ημέρες πριν 60 χρόνια, στις 24 Οκτωβρίου 1963 απονεμήθηκε στον Γιώργο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας και αυτή ήταν μια τιμή αναγνώρισης για το σύνολο της σπουδαίας λογοτεχνικής παράδοσης του τόπου μας, μάλιστα στη μοναχική τέχνη της ποίησης. Βέβαια, η μουσική της ποίησης του Σεφέρη γνώρισε ευρύτατη κοινωνικοποίηση από τη σύζευξή της με την ποίηση της μουσικής και το τραγούδι.
Παρ’όλα αυτά, τότε η είδηση προκάλεσε “μουγκαμάρα και φθόνο” (Έλληνες γαρ…) και ενώ συνυποψήφιοι ήταν ιερά μεγέθη: Ζαν-Πωλ Σάρτρ και Ρενέ Σαρ από τη Γαλλία, ο Χιλιανός ποιητής -διπλωμάτης επίσης- Πάμπλο Νερούντα, οι Άγγλοι μυθιστοριογράφοι Γράχαμ Γκρην και Λώρενς Ντάρρελ (ο και μεταφραστής του Σεφέρη) και ο ποιητής Ρόμπερτ Γκρέηβς.
Αξίζει να διαβάσετε, στην αναφορά της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ – tovima.gr, πληροφορίες από την εποχή στο περιθώριο εκείνης της αναγνώριση.
Στο ηχητικό αρχείο που παραθέτω από το εξαιρετικό, ιστορικό περιοδικό Λόγου και Τέχνης ΧΑΡΤΗΣ (τεύχος 48, Δεκέμβριος 2022) – και από την ενότητα “Ηχηρά Παρόμοια”, που επιμελείται τακτικά στα τεύχη με το εύρος των γνώσεων και της πνευματικής αγωγής του ο καλός φίλος, πολυπράγμων Yannis Efstathiadis, αποκαλύπτονται μνήμες ποίησης Γιώργου Σεφέρη. Ακούστε τον ποιητή να απαγγέλλει “Το σπίτι κοντά στη θάλασσα”, από την “Κίχλη”, αλλά και την απαγγελία του ποιήματος στα αγγλικά από τον Edmund Keeley, που το είχε μεταφράσει.
Επιπλέον, άφησα μέσα στο ανεκτίμητο ηχητικό -καθώς το τεύχος ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή- ένα απόσπασμα από την “Αιολική Γη” του Ηλία Βενέζη, από τη φωνή της ιέρειας της σκηνής, Κυβέλης. Και ακόμη, υπέροχες μουσικές: ακούγονται το “Εμβατήριο της Σμύρνης” από Ορχήστρα Πνευστών, ηχογραφημένο το 1919, η “Μπουρνοβαλιά” από την Ελληνική Εστουδιαντίνα και δύο τραγούδια, ένα με τουρκικούς στίχους και ένα με ελληνικούς και τουρκικούς (“Segah Cenber Beste” και “Γκελ, Γκελ, Αμάν”). Όλα σε ηχογραφήσεις της εποχής!
https://www.hartismag.gr/hartis-48/hxhra-paromoia/oi-poiites-i-foni-tois
.gif?rand=4839)
