Όσα χρόνια κι αν βρίσκεται κάποιος στην ασφαλιστική αγορά, όσα χρόνια κι αν αντιμετωπίζει, καθημερινά ίσως, προβλήματα και ειδικές περιπτώσεις, πάντα συναντά και κάτι νέο που θα τον τρελάνει. Πρόσφατα, άνοιξα μια κουβέντα με έναν φίλο δικηγόρο σχετικά με τα όρια της αστικής του ευθύνης, μέχρι ποιο σημείο δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ότι φέρει ευθύνη απέναντι σε κάποιον πελάτη του και κουβέντα τη κουβέντα, μου έφερε το συμβόλαιο αστικής ευθύνης που έχει με μια μεγάλη και γνωστή εταιρεία.
Το ξεφύλλισα και σταμάτησε το μάτι μου σε έναν όρο που προσπάθησα πολύ να τον καταλάβω, αλλά δεν μπόρεσα. Δεν δηλώνω ότι είμαι ο πιο ειδικός, αλλά ακόμα και ως απλός πολίτης που θα ήθελα να ασφαλιστώ, δεν θα έπρεπε να μπορώ να καταλάβω τον όρο ενός συμβολαίου; Σας τον μεταφέρω αυτούσιο, χωρίς να αλλάξω οτιδήποτε και παρακαλώ να λύσουμε μαζί τον γρίφο. Εκτός κι αν δεν είναι γρίφος, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω…
«Σε περίπτωση που θα επισυνέβαινε ο,τιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει τη διατύπωση αξίωσης για αποζημίωση σύμφωνα με το παρόν Ασφαλιστήριο ο/η Ασφαλιζόμενος/η θα ειδοποιεί αμέσως, με έγγραφο, τον Ασφαλιστή. Αν η πιο πάνω ειδοποίηση πραγματοποιηθεί όχι αργότερα από 30 ημέρες ύστερα από την ημερομηνία κατά την οποία παύει να ισχύει το Ασφαλιστήριο, η όποια αξίωση που βασίζεται στο προαναφερόμενο επεισόδιο και η οποία ενδέχεται να διατυπωθεί μέσα στο χρονικό όριο των 36 μηνών από τη λήξη της χρονικής περιόδου που ορίζεται στο Παράρτημα θα θεωρείται (για τους σκοπούς του παρόντος Ασφαλιστηρίου ότι έγινε ενώ αυτό συνέχιζε να ισχύει».
Αυτός είναι ο όρος και διευκρινίζω, ότι στο Παράρτημα υπάρχουν οι εξής ημερομηνίες: Διάρκεια ασφάλισης: Έναρξη 23/05/2012 Λήξη 23/05/2013 Ημερομηνία Αναδρομικής Ισχύος: 23/05/2011. Ο πελάτης δηλαδή πρωτασφαλίστηκε στις 23/05/2011 και το συμβόλαιό του ανανεώθηκε στις 23/05/2012 για έναν ακόμα χρόνο.
Είμαι περίεργος για τις τυχόν ερμηνείες σας. Είμαι απόλυτος όμως, ότι στα ασφαλιστήρια συμβόλαια δεν μπορεί να υπάρχουν όροι που επιδέχονται εξαρχής, πριν δηλαδή εκδηλωθεί οποιαδήποτε απαίτηση, πολλές ερμηνείες. Είναι σίγουρο, ότι ειδικοί underwriters ή Μεσίτες Ασφαλίσεων μπορεί να θεωρήσουν ότι «τέτοιου είδους όροι, έτσι γράφονται» ή ότι είναι ακριβής μετάφραση από τους όρους της αντασφαλιστικής τους σύμβασης ή του συμβολαίου των Lloyd’s που πρέπει να ακολουθούν επακριβώς. Το ερώτημα όμως παραμένει, τι λέει αυτός ο όρος; Τι ακριβώς θα πει ένας ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, που θα κληθεί να εξηγήσει τον όρο στον πελάτη του;
αν η αναγγελια γινει εως και 30 ημερες μετα την ληξη ,η εταιρια θα αποζημιωση οποια απαιτηση υπαρχει , γι αυτη την αναγγελια , εως 36 μηνες μετα.
Τό ἔχω ξαναπεῖ:
Οἰ ‘Ασφαλιστικές ἐταιρίες πρέπει νά καθιερώσουν νά ἔχουν τουλάχιστον ἕνα φιλόλογο γιά νά ἐπιμελεῖται νά κείμενα τῶν συμβολαίων τους. Τά περισσότερα εἶναι ἐντελῶς , μά ἐντελῶς σόλοικα διότι οἱ νομικοί τους σύμβουλοι δυστυχῶς δέν ἔχουν χαρίσματα ρητόρων κι ἔτσι τίς ἐκθέτουν.
Διαφορετικά πρέπει νά δεχτοῦν νά τούς χρεώνωνται με πρόθεσι παραπλανήσεως καί νά προετοιμαστοῦν γιά ἀποκρούσεις καταγγελιῶν ἀπό τήν πλευρά τῶν καταναλωτικῶν σωματείων πού ὁλοένα καί ὀργανώνουν τίς παρεμβάσεις τους καί στήν ἑλληνική ἀγορά.
Παρεμπιπτόντως, ἡ γλῶσσα ‘ἐπικοινωνίας τῶν ‘Ασφαλιστικῶν Ἐταιριῶν εἶναι ἐξ ἴσου ξύλινη μέ ἐκείνη τῶν πολιτικῶν καί ἐξ ἴσου ”μαργαριτοφόρος” ὅσο τῶν δημοσιογράφων.
Η διατύπωση είναι ασφαλώς προβληματική. Κατ’ αρχήν λείπουν τουλάχιστον κάποια κόματα που θα την καθιστούσαν πιό κατανοητή. Παρ’ ότι θα μπορούσε να έχει διατυπωθεί καλύτερα, βγαίνει νόημα, το οποίο μάλιστα, κατά την άποψή μου, δεν επιδέχεται παρερμηνείες. Ο όρος προβλέπει τα εξής:
1) Υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια ισχύος της ασφάλισης, το οποίο θα έδινε το δικαίωμα σε έναν πελάτη του δικηγόρου να στραφεί εναντίον του, αξιώνοντας αποζημίωση. Για παράδειγμα μπορεί να έχει χαθεί μία δίκη με υπαιτιότητα του δικηγόρου (απώλεια σημαντικών αποδεικτικών στοιχείων, βαρειά αμέλεια κλπ). Όμως ενδέχεται ο πελάτης του να μην ασκήσει άμεσα το δικαίωμά του (αγωγή κλπ) αλλά να αποφασίσει κάτι τέτοιο μετά την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος και τελικά μετά τη λήξη της ασφάλισης.
2) Σε αυτή την περίπτωση κι εφ’ όσον ο ασφαλισμένος δικηγόρος αναγγείλει εγγράφως αυτό το περιστατικό στην ασφαλιστική, κατά τη διάρκεια ή μέχρι και τριάντα ημέρες μετά την ημερομηνία λήξης της ασφάλισης (ουσιαστικά του δίνει ως διαθέσιμη προθεσμία και την λεγόμενη περίοδο χάριτος), τότε η κάλυψη για το συγκεκριμένο περιστατικό και μόνο (δηλαδή αυτό που έχει προαναγγελθεί εγκαίρως, με βάση τα παραπάνω, ως πιθανή αιτία αξίωσης αποζημίωσης), θα παρατείνεται για διάστημα τριών ετών μετά τη λήξη της ασφάλειας.
Προσωπικά δεν βλέπω ποιά άλλη ερμηνεία θα μπορούσε να δοθεί.
Προσεκτική και λογική η προσέγγιση του κ. Χατζάκου.
Αν όμως το δούμε λίγο διαφορετικά η ερμηνεία που δίνει (χωρίς να φταίει βέβαια ο ίδιος για την διατύπωση του όρου) σημαίνει ότι ένας δικηγόρος έχει δύο επιλογές: ή να αναγγέλει στον ασφαλιστή του όλες τις υποθέσεις τις οποίες χειρίζεται, ώστε να “κατοχυρώνει” το περιθώριο των 36 μηνών εντός των οποίων μπορεί να διατυπωθεί κάποια απαίτηση ή να διαθέτει μαντικές ικανότητες και εντός των 30 ημερών από την λήξη του συμβολαίου του να αναγγέλει τις υποθέσεις για τις οποίες εντός των επόμενων 36 μηνών θα διατυπωθεί κάποια απαίτηση.
Είμαι όμως σχεδόν σίγουρος ότι αν ρωτηθεί ο συγκεκριμένος δικηγόρος που έχει ασφαλιστεί θα απαντήσει ότι το συμβόλαιο τον καλύπτει για οποιαδήποτε απαίτηση αναγγελθεί εντός 36 μηνών από την λήξη του συμβολαίου του, για υπόθεση-περιστατικό βέβαια που έλαβε χώρα εντός της περιόδου ισχύος του συμβολαίου του. Ο όρος αυτός των 30 ημερών δεν νομίζω ότι μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε δικαστήριο.