Η σύγκρουση της κυβέρνησης με το συνδικάτο των εργαζομένων του metro κατέληξε στην πολιτική τους επιστράτευση και οι δύο πλευρές κάνουν «ταμείο», μετρούν τα κερδισμένα και τα χαμένα της ιστορίας αυτής, με την υπόλοιπη κοινωνία μοιρασμένη, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, θεατή και κριτή των εξελίξεων. Πιστεύω ότι είναι νωρίς για να βγουν συμπεράσματα, αλλά δυστυχώς, για μια ακόμη φορά στοχοποιήθηκε μια ομάδα εργαζομένων. Είναι κανόνας πλέον, τμήμα-τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το καθένα με τη σειρά του, να καθίσταται υπεύθυνο για όλα τα δεινά αυτού του τόπου. Με προσεγμένες κυβερνητικές διαρροές και με χειρουργικές κινήσεις, μέσω φίλιων ή υποταγμένων δυνάμεων, επιτυγχάνεται να κουβεντιάζονται από στόμα σε στόμα τα προνόμια της κάθε ομάδας εργαζομένων, του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, των μισθωτών ή των ελεύθερων επαγγελματιών, των συνταξιούχων ή ακόμα και των ανέργων.
Κάθε ομάδα έχει τα τρωτά της σημεία, σε κάθε ομάδα υπάρχουν τα λαμόγια, κάθε ομάδα απολαμβάνει προνόμια που δεν έχουν οι υπόλοιποι. Συνεπώς, εύκολο το έργο των στρατευμένων διαμορφωτών της κοινής γνώμης, λίγα στοιχεία στον αέρα, κάποιες περιπτώσεις επίορκων, κάποια κομματόσκυλα που προσλήφθηκαν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παίρνουν οι επαγγελματίες των τηλεοπτικών παραθύρων, λίγη όξυνση παραπάνω, πολύ αγανάκτηση κατά των απεργών που ταλαιπωρούν την κοινωνία για το προσωπικό τους όφελος και, άμα τα βρούμε σκούρα, πετάμε και την μπάλα στην κερκίδα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο…, το αποτέλεσμα μετράει. Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί διάβασα σήμερα σε κυριακάτικη εφημερίδα, στο Έθνος συγκεκριμένα, ένα ρεπορτάζ για τους εργαζόμενους στο μετρό και τον ρουσφετολογικό τρόπο πρόσληψής τους. Διάβασα λοιπόν ότι σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή, εννέα μήνες πριν τις εκλογές του 2009 πραγματοποιήθηκε στην εταιρεία το 50% των συνολικών προσλήψεων από το 2004. Διάβασα επίσης ότι από τις 12 Αυγούστου μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου του 2009 προσλήφθηκαν 210 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος μισθοδοσίας προς τα συνολικά έσοδα να αυξηθεί από 48% το 2007 σε 74% το 2009 και η εταιρεία για πρώτη φορά να εμφανίσει έλλειμμα το 2009 ύψους 22 εκατ. ευρώ.
Διάβασα και άλλα πολλά, αλλά στάθηκα και στις αποκαλύψεις συγκεκριμένων προσλήψεων. Διαλέγω δύο από αυτές, η πρώτη: «48χρονη(!) που διατηρούσε κατάστημα με παιδικά ενδύματα προσελήφθη ως υπάλληλος ασφαλείας και ελέγχου» και η δεύτερη: «γυναίκα με εμπειρία αποκλειστικά σε αθλητικά κέντρα και ινστιτούτα αισθητικής προσελήφθη ως υπάλληλος προμηθειών. Στο βιογραφικό της μάλιστα έφερε χειρόγραφη σημείωση «την είδε ο πρόεδρος». Ίσως, με όλα αυτά που γράφω, να παίζω κι εγώ τον ίδιο ρόλο του διαμορφωτή γνώμης που πιο πάνω κατηγορώ, αφού ήδη θα έχετε αγανακτήσει. Θα σκέπτεστε δικαιολογημένα, αυτοί είναι οι εργαζόμενοι που κάνουν απεργία; Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι που δεν θέλουν να ενταχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο; Ντροπή τους.
Όχι φίλοι μου, μην πέφτετε κι εσείς στην ίδια παγίδα. Το νόμισμα έχει δύο (τουλάχιστον) όψεις. Ας υποθέσουμε ότι τα συγκεκριμένα άτομα (που εκ των προτέρων τους ζητάω συγγνώμη γιατί ούτε τα γνωρίζω ούτε μπορώ να κρίνω την αξία τους) είναι τα χειρότερα άτομα του κόσμου, κομματόσκυλα και ανήθικα. Πώς προσλήφθηκαν στην εταιρεία; Αυτοπροσλήφθηκαν; Όχι βέβαια, κάποιος τα πρότεινε, κάποιος τα έκρινε κατάλληλα, κάποιος έβαλε την υπογραφή του. Θέλω να τους γνωρίσω και αυτούς, με ονοματεπώνυμο. Το έλλειμμα της εταιρείας, αυτό που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει όπως και τόσων άλλων εταιρειών, δεν δημιουργείται επειδή κάποια άτομα είναι κομματόσκυλα ή ανήθικα. Το έλλειμμα δημιουργείται όταν κάποιος «πρόεδρος», κάποιος «διευθύνων σύμβουλος» βάζει την υπογραφή του να πληρώνονται τα άτομα αυτά. Τι ψάχνω όμως, η επόμενη γενική συνέλευση της εταιρείας θα έκρινε επιτυχόντες τους διοικήσαντες αυτούς, θα τους απάλλαξε από κάθε ευθύνη και θα συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους. Ίσως να είναι σήμερα από τους πρωτεργάτες για την σωτηρία της Ελλάδας, ίσως να τους βλέπουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα να μας κουνούν το χέρι και να μας εγκαλούν γιατί δεν συμβάλλουμε όσο θα έπρεπε για την σωτηρία της χώρας, ίσως να είναι και υπουργοί ή βουλευτές που (…με πόνο όπως συνεχώς λένε) ψηφίζουν τα άδικα, αλλά αναγκαία αυτά μέτρα. Ίσως να είναι απλοί σύμβουλοι κάποιου υπουργού, που θυσιάζονται, με πέντε-δέκα χιλιάρικα το μήνα, για να σώσουν τη χώρα.
Δεν ξέρω ποιοι είναι. Ξέρω σίγουρα όμως, ότι δεν θα είναι άνεργοι, ότι δεν θα έχουν χαθεί. Κάπου εκεί θα είναι, στα κομματικά γραφεία, στα υπουργικά γραφεία, στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ, στις επιτροπές. Εκτός κι’ αν ο κυρίαρχος λαός τους επιβράβευσε και κοσμούν τη Βουλή. Οπότε, καλά κάνουν και καθημερινά μας βρίζουν, μια εμένα, μια εσένα, μια τον γείτονα. Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν και λάθη, άνθρωποι είναι, δεν είναι… εργαζόμενοι!
Δηλαδή για τους υπαλλήλους του Μετρό, σαν να μας λες ότι σε ένα καράβι π.χ όπως είναι το Μετρό, προσλαμβάνεις υπεράριθμους, το καράβι βουλιάζει απο το βάρος τους (παράνομες υπερπροσλήψεις, που βούλιαξαν τα οικονομικά) και ζητάει βοήθεια απο τα τις τριγύρω βαρκούλες, τις σχεδίες και αυτούς που κολυμπάνε (άνεργοι, λοιποί χαμηλόμισθοι ιδ.τομέα), με το ζόρι να τους βοηθήσουν/ρυμουλκήσουν, τραβώντας τους κιόλας με σχοινιά (δε ζητάνε απλώς βοήθεια, την εκβιάζουν) Και για όλα αυτά φταίνε οι τριγύρω που δεν βοηθάνε το σαπιοκάραβο. Μάλιστα…….. Μάλλον ηλίθιοι είαμστε, έχεις δίκιο….
Γιάννη Μ., άλλο λέει το άρθρο.
Οι ευθύνες ξεκινούν από τους διάφορους Προέδρους και Διευθύνοντες που υπογράφανε τις υπεράριθμες ή άχρηστες αυτές προσλήψεις. Δεν θα ήθελες κι εσύ, παράλληλα με τις μειώσεις των αποδοχών των εργαζομένων, να δεις “στη σέντρα” και όλους αυτούς, που σήμερα κάπου αλλού είναι καλοβολεμένοι και συνεχίζουν να “σώνουν τη χώρα”; Δεν θα ήταν δίκιο όποιος υπέγραψε κάποια τέτοια πρόσληψη να κληθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο ή από τον Εισαγγελέα να πληρώσει από την τσέπη του όλους αυτούς τους μισθούς που επιβάρυναν και κατέστησαν ζημιογόνο τον Οργανισμό; Αυτοί δεν φέρουν ευθύνη; Όλα τα φταίνε οι εργαζόμενοι που προσλήφθηακαν;
Ποτέ όμως δεν θα καλέσει κανένας τους τότε Προέδρους και Διευθύνοντες, γιατί αυτοί είναι το ίδιο το σύστημα. Αν πάλι τους καλέσει ένας ευσυνείδητος Εισαγγελέας θα “αποδείξουν” ότι όταν τους προσλάμβαναν σωστά έπρατταν, ότι δεν ήταν υπεράριθμοι, ότι είχαν τα προσόντα κ.λπ. Τότε όμως, θα αφαιρούσαν από την κάθε κυβέρνηση τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για άχρηστους και υπεράριθμους υπαλλήλους. Γι’ αυτό ποτέ κανείς δεν θα αναζητήσει ευθύνες για τις προσλήψεις αυτές. Και γι΄αυτό, οι κάθε είδους εργαζόμενοι, καλοί ή κακοί, χρήσιμοι ή άχρηστοι, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, θα συνεχίσουν να διαπομπεύονται και να μειώνονται οι αποδοχές τους και οι κάθε είδους κομματικοί Πρόεδροι και Διευθύνοντες να βολεύονται και να αυξάνουν τις αποδοχές τους, παντα σε βάρος των άλλων.