Αναδημοσιεύουμε άλλο ένα εύστοχο κείμενο του συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη που χαρακτηρίζεται από τις… ομορφιές της… φτώχιας που την γνωρίσαμε όλοι μας σε κάποια περίοδο της ζωής μας.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί… Όπως ήμασταν πάντα… Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό – όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό – ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους… Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ’ τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία.
Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.. Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.
Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές. Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ’ τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ’ τον… Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ’ τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.
Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ’ τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ’ το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις…
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει…
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
Κατατοπιστικότατη περιγραφή της σημερινής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Μια χώρα τόσο όμορφη και γεμάτη Ιστορία έχει καταντήσει φθηνή αντιγραφή Αμερικάνικων και Ευρωπαϊκών προτύπων. Η Ελλάδα χρειάζεται τους καθημερινούς της Ήρωες προκειμένου να βγεί από το αδιέξοδο που έχει βρεθεί. Ας συσπειρωθούμε βάζοντας στην άκρη προσωπικά οφέλη και κόντρες και ας συγκεντρωθούμε στην ανασυγκρότηση αυτής της καταπονημένης χώρας που καθημερινά βομβαρδίζετε. Τα αποτελέσματα των πράξεών μας είναι φανερά τριγύρω μας. Καμμένη γη δεσπόζει σχεδόν σε κάθε γωνία της Ελλάδας, αυθαίρετα ξεπετάγονται σαν μανιτάρια εδώ και εκεί, κυκλοφοριακή συμφόρηση καθημερινό φαινόμενο και διαφθορά που περνάει το μήνυμα κλέψε για να ζήσεις. Μια χώρα με γαλανόλευκα χρώματα που συμβολίζουν την ειρήνη και την ευημερία έχουν ξεχαστεί και παραμεληθεί για το χρήμα την εξουσία και την δόξα. Είμαστε με τα χέρια στον τοίχο και πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα υποκύψουμε στα συμφέροντα τον βαρβάρων όπως συνηθίζαμε να αποκαλούμε κάθε ξένο κατακτητή ή θα αποτελέσουμε ξανά την εξαίρεση και θα διδάξουμε στους υπολοίπους πως ένας λαός υπερασπίζετε την πατρίδα του.
ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’50 ΚΑΙ ΤΟΥ ’60 ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΚΟς ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ, ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ…Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΞΕΛΊΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ 40-50 ΧΡΟΝΙΑ? ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΟΠΩς ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑς, 8Α ΤΡΕΦΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΣΤΑΦΙΔΕΣ? ΟΧΙ κε ΞΥΝΟΥΛΗ, ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΑΪΚΙΣΤΙΚΑ ΝΑ ΤΑ ΓΑΨΕΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΑ….Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ, ΕΣΕΙΣ ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΙΣΩ…..
Μπορούμε να είμαστε σαν έθνος για πολλά πράγματα υπερήφανοι, αν κοιτάξουμε την ιστορία μας και πράγματι η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα. Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε όλοι στην “φούσκα” της ευμάρειας και του καταναλωτισμού. Ας δούμε αυτή την δύσκολη συγκυρία που περνάμε σήμερα σαν αφορμή να ξαναζήσουμε την ζωή στις πραγματικές της διαστάσεις, αποποιούμενοι κάθε τι επιβλημένο από έξωθεν και άνωθεν. Το κείμενο του κ.Ξανθούλη είναι συμβολικό. Δεν προτείνει πισογύρισμα της ελληνικής κοινωνίας στην δεκαετία του ’50. Προτείνει επιστροφή στις αξίες μας και τις πραγματικές μας ανάγκες. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως σήμερα δεν πρέπει να αντισταθούμε για το καταγκρίμνισμα της χώρας μας, πως δεν πρέπει να απαιτήσουμε την παραδειγματική τιμωρία όλων αυτών που μας εξαπάτησαν και μας καταλήστεψαν τόσα χρόνια. Αλλά η ζωή συνεχίζεται παρόλα αυτά και πρέπει να βρούμε τις ψυχικές δυνάμεις να σταθούμε πάλι στα πόδια μας και να αντικρούσουμε τις ριπές που συνεχίζουν να έρχονται καταπάνω μας σε καθημερινή βάση. Ας μάθουμε, για αρχή, να κάνουμε όλοι καλά την δουλειά μας, ο καθένας στον κλάδο του, με ευσυνειδησία και ευαισθησία στο καταταλαπωρημένο κοινωνικό σύνολο και κάτι θα αλλάξει. Είναι σίγουρο !
Εχει δικιο ο κος Ξανθούλης, ειδικά η πρωτη παράγραφος τα λέει όλα. … Και …. αγαπητέ tim, πες μας τι σου αρέσει από το σήμερα
Καλή σας ημέρα , υπομονή και επιμονή αφού δυστυχώς ΟΛΟΙ ΜΑΣ δεν είχαμε την πρόνοια να έχουμε όλα αυτά τα χρόνια. Επειδή έζησα μικρός την εποχή που αναφέρεται ο συγγραφέας κ. Ξανθούλης στο κείμενο που φιλοξενεί η σελίδα σας, φρονώ ότι δεν επιδέχεται σύγκριση με την εποχή που ζούμε σήμερα όπως σχολιάζει ο κ. tim. Πιστεύω προσωπικά ότι προσπαθεί με όμορφο τρόπο να μας δείξει ότι πέρασαν τα δύσκολα χρόνια του 50 – 60 με απλά πράγματα και ανθρώπινες συμπεριφορές. Προχωρώντας και τρέχοντας τα επόμενα χρόνια το αποτέλεσμα που εισπράξαμε είναι δυστυχώς μία επίπλαστη πολυτέλεια παντού . Αυτό φαίνεται με το σημερινό μας λογιστικό ( και όχι μόνον ) απολογισμό, από ” τρίτους ” και όχι από εμάς τους ίδιους. Καλό είναι τα ραπανάκια και τα ζαρζαβατικά όπως αναφέρεται ο συγγραφέας να τα παράγουμε στον κήπο μας , μόνον που χρειάζεται ΓΗ. Και επειδή αυτή η ΓΗ ΧΑΘΗΚΕ (τουλάχιστον σε Αθήνα ,Θεσσαλονίκη ) και τα εισάγουμε και αυτά , έμεινε μόνον η ένδοξη και απαξιωμένη περιφέρεια της πατρίδας μας , (κατ΄άλλους επαρχία ,απαξειωμένη από τους εκάστοτε κυβερνώντες ) που δύσκολα μετακομίζει κάποιος σήμερα , με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν και εκεί .Έτσι λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς δεν θα έχουν την εναλλακτική περίπτωση της εσωτερικής μετανάστευσης. Το τι θα γίνει πλέον είναι μία εξίσωση με πολλούς αγνώστους. Η θεωρία τελείωσε και επί του πρακτέου ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ….
Απλή παραίνεση και όχι δικανικό λόγο στον κ. tim. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε πίσω στο 50 ή στο 60 . Έχεις απόλυτα δίκαιο . Φρόντισε ομως όταν θα κάνεις κριτική να είσαι ΔΙΚΑΙΟΣ με τον εαυτό σου. Επειδή ίσως δεν κατάλαβες ( ή δεν έζησες και την εποχή στην οποία αναφέρεται) πως τοποθετήθηκε ο κ. Ξανθούλης , συνέχισε να δανείζεσαι για να καταναλώνεις χωρίς λόγο ( μην την ψάχνεις, έτσι λειτουργείς ) να αλλάζεις τζήν , κινητά , αυτοκίνητα , να μην σε ενδιαφέρουν τι κάνουν εκάστοτε κυβερνώντες και χωρίς να ξέρεις εάν το εισόδημά σου αντέχει για την επόμενη μέρα. Εάν όμως τα οικονομικά σου είναι ανθηρά και τα ακίνητά σου σε μεγάλη έκταση να τα προστατέψεις ΣΗΜΕΡΑ και συνέχισε εάν μπορείς , να λειτουργείς με γνώμονα ότι η εξέλιξη είναι νύν υπέρ πάντων όλων. Θυμίσου ότι ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ξεχνάει ιδιαίτερα εύκολα . Μάλιστα έχει ξεχάσει και την ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ. Ο κ. Ξανθούλης δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα εάν λειτουργήσουμε με ανθρώπινα στοιχεία , παραβλέποντας πολλά από αυτά που ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΖΗΜΙΕΣ …. Ο νοών νοείτο, χωρίς εγωϊσμούς, μικρότητες , γιατί όλα αυτά μας έφεραν στην κατάντια που καθημερινά βλέπουμε. Γιατί κατάντια είναι. Και την ευθύνη την έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ , πάντα στο μέτρο που μας αναλογεί. Καιρός να σοβαρευτούμε γιατί ο καιρός ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ όπως σοφά λέιε πάντα ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ.
Με εκτίμηση
Αναστάσιος Π. ΤΑΦΙΔΗΣ