.gif?rand=80)
Δεν έχει κανείς παρά να Μελετήσει τις προδιαγραφές του Solvency II. Είναι τόσο απλό. Οι μεγάλες Ασφαλιστικές χάνουν ένα μεγάλο μερίδιο της Αγοράς τους, είτε είναι τοπική είτε είναι διεθνής, από τις χιλιάδες των μικρών Εταιρειών οι οποίες λειτουργούν μάλλον ανορθόδοξα εκμεταλλευόμενες την πολυπλοκότητα του κλάδου Ζωής και Ζημιών, αφενός για να κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό στις μεγάλες Εταιρείες που είναι υποχρεωμένες να λειτουργούν με το γράμμα του Νόμου, αφετέρου για να κερδίζει ο επιχειρηματίας μαύρα κέρδη. Το λόμπι των Ασφαλιστικών στις Βρυξέλλες λειτουργεί όπως λειτουργούν όλα τα αντίστοιχα λόμπι όλων των άλλων Κλάδων. Η Νομοθεσία γράφεται από Νομικούς Συμβούλους των Πολυεθνικών και περνάει χωρίς πολλές αντιρρήσεις, απλούστατα, γιατί δεν υπάρχει φορέας να φέρει την παραμικρή αντίρρηση. Οι καλοί Νομικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν όσα επιχειρήματα θέλουν για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους! Επομένως όποιος φέρει αντιρρήσεις θα αντιμετωπίσει τους καλύτερους “δικηγόρους” στον κόσμο! Όλα, όπως όλοι γνωρίζουμε, μπορούν να υποστηριχτούν θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τα συμφέροντά μας, με άπειρα και πολύ ισχυρά επιχειρήματα! Το γνωστό παράδειγμα με το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι είναι εξαιρετικό. Μπορείς να υποστηρίζεις με τις ώρες και με άπειρα πειστικά επιχειρήματα ότι είναι μισοάδειο και άλλες τόσες ώρες, με άλλα τόσα πειστικά επιχειρήματα, ότι είναι μισογεμάτο! Διαβάστε όλο το κείμενο, γιατί είναι κρίμα που μια πολύ καλά μελετημένη πρόταση για συγχωνεύσεις μικρών εταιρειών, δεν καρποφόρησε.
Σημειωτέον ότι οι περισσότερες από τις μικρές Ασφαλιστικές δεν γνωρίζουν την Επιστήμη της Ασφάλισης στο επίπεδο που τη γνωρίζουν οι μεγάλες Πολυεθνικές, όμως αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα το θίξουμε αναλυτικά σε μελλοντικά άρθρα. Οι “τρύπες” από τις οποίες μια μικρή Ασφαλιστική Επιχείρηση μπορεί να κερδίσει τεράστια ποσά είναι πάρα πολλές! Δεν αναφερόμαστε στις Ελληνικές Εταιρείες μόνο, αλλά σε όλες τις μικρές της ΕΕ. Το Solvency II, δεν είναι αυστηρό μόνο για τα Κεφάλαια που απαιτούνται, όσο δύσκολες είναι οι επιστημονικές αναφορές που πρέπει να υποβάλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, οι οποίες περιορίζουν τις “τρύπες” από τις οποίες ο Επιχειρηματίας μπορεί να αντλήσει προσωπικά, μαύρα Κέρδη!
Το συμπέρασμα του κειμένου, επομένως, είναι απλό. Οι ιδιοκτήτες των μικρών Εταιρειών που γνωρίζουν ότι δεν θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν, να επανεξετάσουν προτάσεις όπως αυτή του Φ. Μπράβου και του Μ. Νεκτάριου που πρότειναν ένα είδος μετοχικής συγχώνευσης σε ένα φορέα, όπου θα αποτελούν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, ως Μέτοχοι, με σταθερά… εξασφαλισμένα ετήσια, ηγεμονικά εισοδήματα για τους ιδιοκτήτες, αρκεί να ανέθεταν το Μάνατζμεντ του νέου φορέα, σε τρίτο πρόσωπο της εμπιστοσύνης τους, όπως π.χ. είναι το πρόσωπο του Μ. Νεκτάριου. Ένας καλοδιοικούμενος φορέας μπορεί να ζήσει χίλια χρόνια και να προσφέρει στους Μετόχους και στα παιδιά τους υψηλά εισοδήματα και ασφάλεια. Και όχι μόνο, αλλά και να διαφυλάξει χιλιάδες θέσεις εργασίας από τις οποίες ζουν ολόκληρες οικογένειες! Οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες δεν έχουν το δικαίωμα να μη λάβουν υπόψη τους τους εργαζόμενους που απασχολούν για δεκαετίες και να αδιαφορήσουν για αυτούς και τις οικογένειές τους… Είναι πολύ εγωιστικό να φροντίσουν μόνον τους εαυτούς τους και να μη φροντίσουν και για αυτούς! Ούτως ή άλλως η πρόταση της συγχώνευσης είναι δίκαιη και ισορροπημένη και περιλαμβάνει υψηλά ποσοστά επιτυχίας.
Άλλη λύση για τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες δεν υπάρχει και όσο καθυστερούν να πάρουν αυτή την απόφαση, τόσο θα δυσκολευτούν να γλιτώσουν και το σημαντικότερο, θα δυσκολευτούν και στην εκκαθάριση των Εταιρειών τους, γιατί τα πράγματα όπως πάνε θα δυσκολέψουν πολύ την κάλυψη των διαφυγόντων εσόδων του Κράτους, με τους γνωστούς τρόπους του παρελθόντος… Θα κινδυνεύουν να τρέχουν μέχρι να πεθάνουν στα δικαστήρια και είναι πολύ πιθανόν να καταλήξουν στη φυλακή… πέρα από την καταστροφή που θα σπείρουν σε χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων και Ασφαλισμένων… Το παράδειγμα της Ασπίς που μας έχει… βρυκολακιάσει δεν θα πρέπει να επαναληφθεί ποτέ ξανά.
Τι να τα κάνεις τότε τα εκατομμύρια, φίλε μου, όταν θα έχεις εξευτελιστεί στην Αγορά που κυκλοφορούσες για δεκαετίες; Και αν έχεις παιδιά; Δεν θα διασυρθούν και αυτά;
