Η ΕΠΕΙΑ έκανε το καθήκον της θεσπίζοντας νέους κανονισμούς σχετικά με την καταγγελία και την ανάκληση χρεοκοπημένων εταιρειών. Με τον τρόπο αυτό εξυπηρέτησε το βασικό μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο συμφέρον του καταναλωτή: να εξασφαλιστούν τα χρήματά του. Τα ζητήματα που δημιουργήθηκαν δεν είναι αποτέλεσμα της ευσυνείδητης λειτουργίας της ΕΠΕΙΑ. Τα ζητήματα είχαν σωρευτεί εδώ και μία εικοσαετία και ως ένα βαθμό ήταν γνωστά σε όλη την Αγορά. Ωστόσο, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μόνο ένα μέρος της δουλειάς έχει ολοκληρωθεί. Υπάρχουν ακόμη βασικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ακόμη και στη Διάρθρωση της Αγοράς:
Υπάρχουν ακόμη στην Αγορά Εταιρείες που παρουσιάζουν Ελλείψεις σε επίπεδο Στοιχείων ή και Υποχρεώσεων ή και Κεφαλαίων, θέτοντας σε κίνδυνο τους Πελάτες και την Αξιοπιστία του Κλάδου.
Το Solvency II θα κάνει ακόμη πιο σύνθετα τα πράγματα, καθώς οι απαιτήσεις που θέτει σε επίπεδο κεφαλαίων είναι αυξημένες. Δομικά, η Αγορά δεν είναι κερδοφόρος, όπως θα έπρεπε να είναι για να ικανοποιήσει Πελάτες και Μετόχους και για να εξασφαλίσει τους Εργαζόμενους. Ακόμη σημαντικότερο από το ζήτημα του κλάδου Αυτοκινήτων είναι το ζήτημα και της Νοσοκομειακής Περίθαλψης. Δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί.
Ο Μεικτός Δείκτης υπερβαίνει το 125% και επιδεινώνεται κάθε χρόνο.
Η προσφορά Νοσοκομειακών Παροχών Ισόβιων Ασφαλιστηρίων δεν μπορεί να είναι λογικά βιώσιμη, δεδομένου του συνδυασμού κινδύνων που δεν μπορούν να προβλεφθούν και να μοντελοποιηθούν κατάλληλα, όπως η Μακροβιότητα, η Εξέλιξη των Ασθενειών, το Κόστος της Ιατρικής Περίθαλψης, η Κοινωνική Ασφάλιση κ.λπ. Σε μια χώρα που βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως όσον αφορά τις Ιατρικές Δαπάνες ανά Πολίτη πρέπει να αλλάξουν δύο στοιχεία που τις αφορούν:
Η Τιμολόγηση και τα Προσφερόμενα Συμβόλαια, όπως και το Επίπεδο των Παροχών.
Η εξάλειψη των μη Φερέγγυων Εταιρειών δε μειώνει τον Ανταγωνισμό. Διασφαλίζει την ικανότητα πραγματοποίησης πληρωμών από τον κλάδο και επιβάλλει πραγματικό, Υγιή και επί Ίσοις Όροις Ανταγωνισμό, καθώς ο Ασφαλιστικός δεν είναι ένας κοινός κλάδος όπως είναι πολλοί άλλοι:
Ασχολείται με την Καθημερινότητα και Εξασφαλίζει την Οικογένεια και την Κοινωνία από Κινδύνους που μπορούν να γίνουν Καταστροφικοί, να Διαλύσουν Σπίτια και Επιχειρήσεις και να απειλήσουν Ζωές!
Ο Κλάδος της Ασφάλισης έχει Μακροπρόθεσμο Προσανατολισμό και σοβαρές Υποχρεώσεις προς τους Ασφαλισμένους!
Ο Κλάδος των Ασφαλειών συνδυάζει αρκετούς ασταθείς Κινδύνους που απειλούν την ομαλή ροή των Εργασιών και τη Λειτουργία της Αγοράς.
Απαιτείται, επομένως, ο Κλάδος των Ασφαλειών να Περιφρουρηθεί από βραχυπρόθεσμες Καιροσκοπικές Παρεκτροπές και από την εστίαση στην «Παραγωγή» σε βάρος των Μακροπρόθεσμων Ουσιαστικών Υποχρεώσεών του!
Η διασφάλιση ικανοποιητικών Περιθωρίων Τιμολόγησης και Κέρδους είναι καθοριστικής σημασίας. Η Επίτευξη της Κερδοφορίας από τον Ασφαλιστικό Κλάδο δεν είναι… Σκάνδαλο. Αντίθετα, εξαιτίας των εγγενών κινδύνων του κλάδου και του επιπέδου εξασφάλισης που προσδοκούν οι πελάτες, αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για τους Ασφαλισμένους. Η τεράστια αστάθεια αυτών των κινδύνων και η πιθανότητα να επιδράσουν όλοι αρνητικά αυξάνουν προς το παρόν την εξάρτηση του κλάδου από κεφάλαια.
Για τον απλό λόγο ότι η Θέση ή τα Κεφάλαια της Ασφαλιστικής Εταιρείας λειτουργούν σαν Αερόσακος! Η Αστάθεια που παρατηρείται σε όλους τους Αναληφθέντες Κινδύνους υπερβαίνει τις προϋποθέσεις που λαμβάνονται υπόψη κατά την τυπική Τιμολόγηση. Όπως απέδειξε η πρόσφατη Κρίση, οι Διεθνείς Παρεκκλίσεις μπορούν να είναι τεράστιες.
Η διοχέτευση μεγάλου ύψους κεφαλαίων απαιτεί την ικανότητα διατήρησης της κερδοφορίας, ώστε να είναι εφικτή η οργανική αύξηση των διαθέσιμων κεφαλαίων, ταυτόχρονα όμως, σε περίπτωση συγκεκριμένης ανάγκης, να είναι εφικτή και η άντληση νέων κεφαλαίων από τις κεφαλαιαγορές. Οι πιθανοί επενδυτές δε θα δείξουν ενδιαφέρον αν πρόκειται να εκτεθούν σε συνδυασμό αστάθμητων κινδύνων με την προοπτική κέρδους αντίστοιχου με της απόδοσης ενός λογαριασμού ταμιευτηρίου. Είναι γενικά αποδεκτό ότι η πρόσθετη απόδοση των τίτλων που συνδέονται με κινδύνους πρέπει να είναι 5-7% πάνω από τις αποδόσεις των ασφαλών τίτλων. Δεδομένης της παρούσας απόδοσης των Ελληνικών κρατικών τίτλων, αυτό θα σήμαινε αποδόσεις τουλάχιστον 12-13%.
Ο Ασφαλιστικός Κλάδος δεν έχει κατακτήσει το δίκαιο μερίδιό του στην Ελληνική Οικονομία. Η σύγκριση με την Πορτογαλία, που έχει παρόμοιο πληθυσμό και ΑΕΠ με την Ελλάδα, μας λέει πολλά. Η αξία των Ασφαλίστρων στην Πορτογαλία υπερβαίνει το 8% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα η Αξία τους αντιστοιχεί μόλις στο 2%.
Ένας (όχι όμως ο μοναδικός) λόγος είναι η απουσία πραγματικά ιδιωτικών Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων του δεύτερου και τρίτου πυλώνα. Τα έντονα προβλήματα σχετικά με το δημόσιο χρέος και το δημόσιο έλλειμμα αποτελούν μοναδική ευκαιρία για να συμπεράνουμε –όπως έκαναν οι περισσότερες κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης, στις ανεπτυγμένες οικονομίες– ότι:
Η δημογραφική κατάσταση δεν επιτρέπει στα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της γήρανσης του πληθυσμού και της εξασφάλισης μιας ικανοποιητικής Σύνταξης.
Ο συνδυασμός των κρατικών και των ιδιωτικών Ασφαλιστικών Ταμείων είναι ο μοναδικός διαθέσιμος δρόμος που παρέχει βιώσιμη και εφικτή λύση.
Τα ιδιωτικά Ασφαλιστικά Ταμεία απαιτούν φιλικό νομικό και δημοσιονομικό πλαίσιο, για εργοδότες και εργαζόμενους, ώστε να κινητοποιηθούν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, περιλαμβανομένων και των συνδικάτων. Τα ταμεία αυτού του τύπου θα ωφελήσουν υπαλλήλους και εργάτες.
Η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την ανάπτυξη ιδιωτικών Ασφαλιστικών Ταμείων είναι κερδοφόρα από δημοσιονομική άποψη για το κράτος, καθώς θα αποτρέψει την εκθετική συσσώρευση μελλοντικών υποχρεώσεων στα δημόσια οικονομικά. Ακόμη κι αν κρύψουμε κάτω από το χαλί τη χιονοστιβάδα που μεγαλώνει, κάποια μέρα θα κληθούμε να πληρώσουμε το λογαριασμό, και με τόκο!
Με το δημόσιο έλλειμμα να υπερβαίνει το 13%, ας ευχηθούμε η Κυβέρνηση να συμφωνήσει, πέρα από δογματικές προσεγγίσεις, ότι έχει έρθει η ώρα να στηρίξει τις ιδιωτικές συντάξεις.
Συμπερασματικά δηλώνουμε τα εξής:
Ναι, από ρυθμιστικής άποψης έγιναν περισσότερα σε 11 μήνες απ’ ό,τι στα 20 προηγούμενα χρόνια.
Ναι, παρά τη βραχυπρόθεσμη αναταραχή, ο Ασφαλιστικός Κλάδος βρίσκεται σε καλό δρόμο, ώστε να μπορέσει να διασφαλίσει την ψυχική ηρεμία την οποία πάνω απ’ όλα αντιπροσωπεύει.
Ναι, πολλά απομένουν να γίνουν και τα πράγματα δεν είναι ακόμη ρόδινα: Τιμολόγηση, Ασφαλιστικοί όροι, Αποτελεσματική Εξυπηρέτηση Πελατών, Διαφάνεια κ.ά. Η Ρεαλιστική Εξέταση των Πραγματικών Οικονομικών μας είναι το πρώτο που θα πρέπει να μας απασχολεί.
Ναι, ο Ασφαλιστικός Κλάδος διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην Οικονομία καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά των κρίσιμων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Ο ρόλος και η θέση μας μπορούν και θα εξελιχθούν, κάνοντας τον Ασφαλιστικό κλάδο στον οποίο εργαζόμαστε απαραίτητο σε όλους τους Πολίτες.
Με την προϋπόθεση ότι θα λάβουμε υπόψη μας την αστάθεια των βασικών μας στοιχείων και θα αποφύγουμε το Βραχυπρόθεσμο Καιροσκοπισμό νομίζοντας ότι ικανοποιούμε τις Χρηματοοικονομικές Αγορές.
Ας μας διακρίνει πνεύμα Επιχειρηματικότητας και Καινοτομίας, αλλά ας είμαστε και Προσεκτικοί.
* Ο Eric Kleijnen είναι ο CEO της AXA Ελλάδος και το κείμενο είναι από την πρόσφατη ομιλία του στη διάρκεια των Βραβεύσεων των Κορυφαίων Ασφαλιστών της χώρας που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Πολυσυνεδρίου Money Show 09 και οργανώθηκαν από το περιοδικό «Επιστημονικό Μάρκετινγκ».
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ,” ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ” ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΕΡΑΣ ΟΠΩΣ ΛΕΤΕ