.gif?rand=8979)
Τη σύμφωνη γνώμη της ανακοίνωσε η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, για τη δημιουργία εγγυητικού κεφαλαίου ζωής στον κλάδο της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Ο θεσμός των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιτροπών, με στόχο την προώθηση του κοινωνικού διαλόγου και την διαμόρφωση θέσεων που προστατεύουν το κοινωνικό συμφέρον και όφελος, έναντι των αποφάσεων της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, ισχύει εδώ και δεκαετίες σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ελληνική Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (Ο.Κ.Ε.) ιδρύθηκε το 1994 και αποτελείται από τρεις ομάδες γνωμοδότησης: των εργοδοτών-επιχειρηματιών, των εργαζομένων δημοσίου και μίας τρίτης ομάδας στην οποία εκπροσωπούνται οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι καταναλωτές.
Η ΟΚΕ λοιπόν έκρινε θετική την απόφαση της Πολιτείας για την προστασία των ασφαλισμένων με τη θέσπιση μέτρων προσωρινού, μεταβατικού και διαρκούς χαρακτήρα. Όπως αναφέρει στη γνωμοδότησή της, «η δημιουργία εγγυητικού κεφαλαίου ζωής, το οποίο θα παρέχει κάλυψη στις περιπτώσεις που η ασφαλιστική επιχείρηση κηρύσσεται σε κατάσταση πτώχευσης, ή ανακαλείται η άδεια λειτουργίας της για παράβαση του νόμου θα ενισχύσει την αξιοπιστία του κλάδου της ιδιωτικής ασφάλισης».
Εποπτεία από την Τράπεζα της Ελλάδος
Η αυστηρή κρατική εποπτεία, τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση, είναι απαραίτητη λόγω του «ιδιαίτερου χαρακτήρα της ασφάλισης, που συνοψίζεται στη διαχείριση των χρημάτων τρίτων προσώπων, δηλαδή των ασφαλιζόμενων, και στην υποχρέωση καταβολής ασφαλίσματος, όταν και εφόσον επέλθει η ασφαλιστική περίπτωση». Οι πρόσφατες ανακλήσεις αδειών, σημειώνεται, απέδειξαν τη διαχρονική αδυναμία των εποπτικών μηχανισμών να προλαμβάνουν τέτοια φαινόμενα, και άρα αποκάλυψαν την ανάγκη για περαιτέρω ενδυνάμωση του ελεγκτικού συστήματος.
.gif?rand=4163)
…Εν ολίγοις, «θεσπίζεται» ένα ακόμη μέτρο, όχι για τον εξορθολογισμό μιας πάσχουσας κατάστασης… αλλά περεταίρω επιβάρυνσης των «ευπρεπών» του ασφαλιστικού χώρου… και τελικά εκείνων, για την προστασία των συμφερόντων των οποίων -δήθεν- θα εφαρμοστεί. Των Ασφαλισμένων δηλαδή.
– Λόγια, λόγια, λόγια, διαχεόμενες στον τελικό καταναλωτή επιβαρύνσεις, επιβαρύνσεις, επιβαρύνσεις… χωρίς ουσιαστική αναζήτηση και απόδοση -επωνύμως- ευθυνών, καθώς και κολασμό των ανακόλουθων προς τις αναληφθείσες -εύλογες- υποχρεώσεις τους, υπό τις οποίες εντάχθηκαν (ως φορείς -είτε- στους φορείς)… κι’ ετάχθησαν.
– Σώρευση νόμων, για να μη ν εφαρμόζονται σφαιρικά -σχεδόν ποτέ- εκτός αν… διαθέτουν «μακρύ χέρι», προς την τσέπη των πολυπληθών «αδιαβάθμητων» ενεργών -οικονομικά- πολιτών.
Υγ.: Η οικονομία για ν’ ανακάμψει χρειάζεται ν’ απαλλαγεί απ’ τον εκτεταμένο «κηφηνισμό». Επί τέλους… ως εδώ!