Του Γεώργιου Γιαννούλα, Commercial Director/ Developer, APSON Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη
Το πνεύμα και η λειτουργία της Ε.Κ.Ε., όταν διατρέχουν την πολιτική του εσωτερικού περιβάλλοντος μιας επιχείρησης, οδηγούν σε βελτίωση του συνεργασιακού κλίματος και δημιουργούν συνθήκες υψηλότερων επιδόσεων και θωράκισης κατά το δυνατόν, της ομαλής αναπτυξιακής της πορείας. Η ίδια η ασφάλιση φυσικών προσώπων, αποτελεί πράξη Ε.Κ.Ε.
Μέσα στο πλαίσιο της επιβεβλημένης επίδειξης πρωτοβουλιών και καινοτόμων ενεργειών, που επιβάλλεται να επιδεικνύουν τα δίκτυα των ασφαλιστικών εταιρειών, εντάσσονται και οι κρούσεις με κεντρικό σημείο αναφοράς τις επιχειρήσεις. Οι ίδιοι οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές, που ούτως ή άλλως έχουν πολυσχιδή δράση, μπορούν να ασκήσουν συμβουλευτική στις επιχειρήσεις του πελατολογίου τους, προτείνοντας ασφαλιστικές υπηρεσίες του κλάδου ζωής, στοχευμένες όμως στην εταιρική δομή. Τα εταιρικά σχήματα του άμεσου ενδιαφέροντος, δεν είναι κατ’ανάγκην οι μεγάλες ανώνυμες εταιρείες με τον καθετοποιημένο συρμό παραγωγής, αλλά βεβαίως και ο κλάδος των μικρομεσαίων συνεταιριστικών μονάδων και των προσωπικών επιχειρήσεων .
To Bancassurance, σε οργανωμένη και εποπτευόμενη κλίμακα, μπορεί να δημιουργήσει το προγεφύρωμα εισόδου στην επιχείρηση, εφόσον είναι ορθώς επεξεργασμένο στην εφαρμογή του από τον ασφαλιστικό και τον τραπεζικό φορέα. Οι δύο φορείς εργάζονται επί μιας κοινής βάσης πελατών. Οι συνδυασμοί των τραπεζικών και ασφαλιστικών υπηρεσιών είναι προσχεδιασμένοι από τους ίδιους, σε συμφωνία με τις ιδιαιτερότητες και τις προτεραιότητες που αποδίδουν στο ακολουθητέο Marketing, ως όμιλος και όχι ως μεμονωμένες επιχειρήσεις. Τα συγκεκριμένα προϊόντα-υπηρεσίες, αν και προέρχονται από δύο διαφορετικά Νομικά Πρόσωπα (Τράπεζα-Ασφαλιστική), πωλούνται ως ενιαίο σύνολο παροχών.
Μετά από αυτό το σημείο, παρέχεται το ευρύ περιθώριο της ανάπτυξης συμβουλευτικής και σε άλλα επίπεδα. Διευρύνοντας τις αρμοδιότητες του ασφαλιστικού συμβούλου, ο οποίος πλέον μπορεί να λειτουργεί και ως ατομικός σύμβουλος επιχειρήσεων.
Κατόπιν επισταμένης έρευνας και παρατήρησης επί πραγματικών προβλημάτων, που από ετών ανέκυπταν προκαλώντας κραδασμούς στην πορεία πολλών εταιρειών, προκύπτει το συμπέρασμα, ότι η ασφαλιστική βιομηχανία χρησιμοποιώντας τα κλασικά συστατικά υλικά του παραγωγικού της πυρήνα –επενδυτικά και ασφαλιστικά κλάδου ζωής– είναι σε θέση να σχεδιάσει ειδικά προγράμματα, που όντως καλύπτουν σε tailor made βάση, τις παρουσιαζόμενες ανάγκες.
Κατ’ αρχάς το ζήτημα των «αναντικατάστατων» στελεχών, που απαρτίζουν την εκτελεστική ομάδα μιας οικονομικής μονάδας . Άτομα με μονολιθική εξειδίκευση επί του επιχειρηματικού αντικειμένου, με πλήρη γνώση του δρομολογίου που ακολουθεί το προϊόν από το στάδιο του σχεδιασμού μέχρι και την προώθησή του στον τελικό καταναλωτή, της τακτικής και της στρατηγικής που ακολουθεί η εταιρεία, του μελλοντικού σχεδίου δράσης, των κυψελών άντλησης κεφαλαίων κ.ο.κ. Λόγω του εξαιρετικού της επαγγελματικής τους παρουσίας και φυσιολογίας, πολλές φορές αποτελούν και μέλη του Δ.Σ. της επιχείρησης και ενδεχομένως να είναι και ευάλωτοι σε προτάσεις συνεργασίας, που δέχονται από τον ανταγωνισμό.
Είναι αμέσως αντιληπτό, ότι διαρροή τέτοιου δυναμικού επιφέρει μεταφορά τεχνογνωσίας και απόρρητων πληροφοριών, με επιστέγασμα βεβαίως το οικονομικώς αιματηρό κόστος αντικατάστασης . Ας μην απομονωθεί ο προβληματισμός στο επίπεδο των στελεχών διοικητικής υποστήριξης, αλλά και σε εξειδικευμένους τεχνίτες και εργάτες,απ’τους οποίους η επιχείρηση σχεδόν εξαρτάται, εφόσον αυτοί διαχειρίζονται τον παραγωγικό κύκλο εργασιών.
Δεδομένου του γεγονότος, ότι το Δίκαιό μας δεν επιτρέπει με θεσμικό εργαλείο συμβόλαιο, δέσμευση ενός εργαζομένου σε μία παραγωγική μονάδα με ρήτρες υψηλών αποζημιώσεων προς αυτή, στην περίπτωση αποχώρησης, προτείνεται ένα επενδυτικό πρόγραμμα δημιουργίας κεφαλαίου (χρηματασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό), στη λήξη του οποίου το στέλεχος απολαμβάνει ενός υψηλού εφάπαξ ή μίας ισόβιας μηνιαίας σύνταξης. Ο προνομιακός εγκλωβισμός των παραγωγικών ετών του εργαζομένου, μέσα στους εταιρικούς κόλπους, γίνεται επί τη βάσει ενός υψηλού κεφαλαιουχικού οράματος-κινήτρου, το αντικείμενο του οποίου θα ολοκληρωθεί στη λήξη του προγράμματος. Με τη λήξη της οριζόμενης περιόδου, το στέλεχος γνωρίζει ότι θα τύχει ενός ενισχυμένου επιπέδου ζωής κατά τη συνταξιοδότησης, αφού με την ολοκλήρωση του εργασιακού του κύκλου λαμβάνει ένα σημαντικό ποσόν.
Χορηγείται δε από τη συμβαλλόμενη-λήπτρια της ασφάλισης εταιρεία προς το ασφαλιζόμενο στέλεχος, ενδεχομένως και ως αντικατάσταση της ετήσιας δωρεάς παραγωγικότητας (bonus/prim), η οποία εκ των πραγμάτων δεν καταλήγει ποτέ ολόκληρη σ’αυτό, λόγω των φορολογικών περικοπών. Αποκτά δε ως μονάδα, εξαιρετική περιωπή λόγω αυτού του πακέτου παροχών, προσελκύοντας αξιόλογα στελέχη από εταιρείες ομοειδούς αντικειμένου.
Επίσης μέσα στα πλαίσια της πολιτικής των κινήτρων που ασκεί η επιχείρηση, μπορεί να προσφέρει σε άμεσο μελλοντικό επίπεδο και ως αντάλλαγμα επίτευξης του επιχειρηματικού σκοπού,πλήρες ασφαλιστικό πακέτο για τον ίδιο και την οικογένειά του καθώς και μεγάλα αποταμιευτικά προγράμματα για τα παιδιά. Ιδιαιτέρως αυτό, είναι ίσως το ισχυρότερο υπομόχλιο δημιουργίας κλίματος εμπιστοσύνης και ευγνωμοσύνης προς την επιχείρηση. Προκαλείται έτσι μία θεμιτή φραγή στην πρόθεση αποχώρησης, εξαιτίας της επίγνωσης, ότι τα παιδιά θα σπουδάσουν ή θα τύχουν επαγγελματικής αποκαταστάσεως, από την παραλαβή αποταμιεύματος, που δημιούργησε και συντήρησε η επιχείρηση-εργοδότης.
Η έννοια, η δυναμική και ο έντονος κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης, συνάδει με τις αξίες και της αρχές που ευαγγελίζεται η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. Η Ασφάλιση και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ως πρακτικές και λειτουργήματα, μπορούν να θεραπεύουν σημαντικές παθογένειες και να συμβάλλουν στη στήριξη και ολιστική φροντίδα του ανθρώπου, της κοινωνίας, της αγοράς και του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
.gif?rand=5079)
