Με τεράστια επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014 στο Μέγαρο Μουσικής η εκδήλωση που διοργάνωσε το Megaron Plus και το London School of Economics and Political Science σε συνεργασία με τον Ελληνικό Σύλλογο Αποφοίτων του London School of Economics and Political Science και το Ελληνικό Παρατηρητήριο.
Περισσότεροι από 500 συμμετέχοντες έδωσαν το παρών και παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον την διάλεξη του Προέδρου και Διευθυντή του φημισμένου Πανεπιστημίου, Καθηγητή Craig Calhoun, με τίτλο
«Κοινωνικά Κινήματα, Κοινωνική αλλαγή και δημοκρατία».
Στην εκδήλωση συμμετείχε ως σχολιαστής ο Νίκος Μουζέλης, Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο LSE ενώ το συντονισμό της συζήτησης ανέλαβε ο Kevin Featherstone, Καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών και Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής, κ. Γιώργος Δημαράς και στη συνέχεια η κυρία Μαρία Ξυτάκη, Πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Αποφοίτων του London School of Economics and Political Science απηύθυνε χαιρετισμό, μίλησε για το έργο του Συλλόγου και καλωσόρισε ομιλητές και κοινό.
Ενδεικτικά την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, ο Βρετανός Πρέσβης John Kittmer, o κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, η κυρία Σόφη Δασκαλάκη-Μυτιληναίου, ο Βασίλης Αποστολόπουλος και πολλοί άλλοι.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του νέου Κύκλου ομιλιών «Νέες σκέψεις για έναν κόσμο που αλλάζει» που διοργανώνει το Megaron Plus και το London School of Economics and Political Science σε συνεργασία με τον Ελληνικό Σύλλογο Αποφοίτων του London School of Economics and Political Science και το Hellenic Observatory. Οι επόμενες ομιλίες ακαδημαϊκών έχουν προγραμματιστεί για τις 22 Ιανουαρίου 2015, 9 Φεμβρουαρίου 2015 και 23 Μαρτίου 2015.
Χορηγοί του cocktail που ακολούθησε ήταν το Glenfiddich Malt Whisky και το Δειπνοσοφιστήριον catering.
Σχετικά με τον Καθηγητή Craig Calhoun
O Καθηγητής Craig Calhoun είναι διεθνούς φήμης πολιτικός επιστήμων, το έργο του οποίου συνδέει την κοινωνιολογία με την επικοινωνία, την πολιτική, τη φιλοσοφία και την οικονομία. Περιγράφοντας ο ίδιος την προσωπική του άποψη για το ακαδημαϊκό έργο του, λέει: «Πρέπει να θέτουμε υψηλές προδιαγραφές για τους εαυτούς μας αλλά, για να πληροφορούμε σωστά το κοινό, δεν πρέπει να απομονωνόμαστε από αυτό». Πριν από δύο περίπου χρόνια, ο Craig Calhoun εγκατέλειψε τη θέση του Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και εκείνες του Διευθυντή του Institute for Public Knowledge και του Προέδρου του Συμβουλίου Έρευνας Κοινωνικών Επιστημών στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν διορίστηκε Διευθυντής του London School of Economics (Σεπτέμβριος 2012). Ο Craig Calhoun απέκτησε το διδακτορικό του στην Ιστορία και την Κοινωνιολογία από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ενώ είναι επίσης κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (Ma) στον τομέα της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Aπό κοινού με τον Καθηγητή Κοινωνιολογίας τoυ London School of Economics, Richard Sennett, θέσπισε το Πρόγραμμα NYLON που αφορά στη συνεργασία σπουδαστών από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, στο πλαίσιο διαπανεπιστημιακών ερευνητικών προγραμμάτων. Είναι επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων (μεταξύ άλλων Nations Matter, Critical Social Theory, Neither Gods Nor Emperors και πιο πρόσφατα The Roots of Radicalism).
Το θέμα της διάλεξης
Σε μία περίοδο παγκόσμιας αστάθειας, τα τελευταία χρόνια, έχουν λάβει χώρα ανά τον κόσμο πολλές διαδηλώσεις: από την Πλατεία Συντάγματος ως την Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, στην Τυνησία, τη Χιλή, την Τουρκία και πρόσφατα στο Κίεβο. «Τι κοινό μπορεί να έχουν αυτές οι κινητοποιήσεις; Τι έχουν να μας πουν για τη δημοκρατία, τον καπιταλισμό και τις κοινωνίες που αλλάζουν σήμερα;». Σε αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσει να απαντήσει ο Καθηγητής Craig Calhoun, στη διάλεξή του στο Μέγαρο, την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου. Στην ομιλία του θα αναδείξει ακόμη τη συμβολική αξία των δημοσίων χώρων ως «μέσων» διαμαρτυρίας υπέρ της δημοκρατίας, χώρων συνδεδεμένων με εικόνες μαζικών κινητοποιήσεων που έρχονται να υπογραμμίσουν τη σπουδαιότητα του ρόλου των διεθνών ΜΜΕ. Ωστόσο, παρότι τα εν λόγω τοπωνύμια συνδέονται με την κοινωνική διαμαρτυρία, δεν είναι σαφές εάν αυτές οι διάσπαρτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συγκροτούν ένα ενιαίο κοινωνικό κίνημα. Όπως σημειώνει ο Craig Calhoun, «η έκκληση για περισσότερη δημοκρατία ήταν ο κοινός τους παρονομαστής», αν και ανήκαν σε διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις και ενίοτε δεν πρότειναν εναλλακτικές λύσεις κατά του κεφαλαιοκρατισμού.
