Ένα πράγμα δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε στους Πολιτικούς όλου του κόσμου: Την Ικανότητά τους να υπερασπίζονται και να καμουφλάρουν και τα πλέον ατράνταχτα στοιχεία που αποδεικνύουν τα Εγκλήματά τους! Είναι πρώτοι στο…”γλίστρημα”, πρώτοι στο…”μπέρδεμα”. Διαθέτουν πιο απλά τις ικανότητες των κορυφαίων Ποινικολόγων οι οποίοι κατορθώνουν να αθωώνουν τους μεγαλύτερους εγκληματίες στον κόσμο! Γνωρίζετε ότι αυτό είναι το κριτήριο των κορυφαίων Πολιτικών σε ένα Κόμμα; To μόνο που μετράει είναι ο τρόπος που χειρίζεσαι τη γλώσσα σου. Είσαι ψύχραιμος, είσαι γλυκομίλητος, στιλ Χατζηδάκη της ΝΔ, Φώτη Κουβέλη, και άλλων; Τότε μετράς! Είσαι στέλεχος, πας για Υπουργός. Όλα τα άλλα μετράνε σε δεύτερο βαθμό! Είναι γνωστό, ότι μόλις σκάσει κάποιο βροντερό σκάνδαλο και εκθέτει την Κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, αμέσως οι έμπειροι Πολιτικοί σκέπτονται Ποιος είναι ο καλύτερος που έχουμε στην Ετοιμολογία και στο Μπέρδεμα, να τον στείλουμε στα φιλικά κανάλια, δήθεν να τον στριμώξουν, όμως επί της ουσίας να του δώσουν το μικρόφωνο να… απαλύνει τις εντυπώσεις ή να αποπροσανατολίσει το κοινό! Μια ζωή αυτό κάνουν. Ενώ όλη η Ελλάδα γνωρίζει ότι το πρόβλημα του χρέους είναι τα δισ. που τσεπώνουν οι ίδιοι οι Υπουργοί και οι Συνδικαλιστές από τον προϋπολογισμό και ότι αρνούνται επίμονα να παραχωρήσουν και την παραμικρότερη Λαμογιά, οι Πολιτικοί μας νομίζουν ότι πείθουν με τα “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”! Ιδού και το τελευταίο παράδειγμα που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές:
(Πηγή: Sofokleous10.gr) Ο Βενιζέλος, προσπαθεί να μειώσει το δεδομένο ότι Δανειζόμαστε και πάλι για να Χρεοκοπήσουμε! Υπάρχει άραγε κάποιος ιδιώτης, που θα υποθηκεύσει το σπίτι του, για να πάρει ένα δάνειο, το οποίο είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να αποπληρώσει και χάρη στο οποίο θα βρεθεί… μαυρισμένος «με το καλημέρα» στον Τειρεσία; Πιθανότατα όχι, εκτός αν πρόκειται για ανόητο, ή για πρόσωπο με τάσεις προς την οικονομική αυτοχειρία. Κι όμως, μια κίνηση ευθέως αντίστοιχη με αυτή που περιγράψαμε, έστω και αν πρόκειται για διαφορετικές τάξεις μεγεθών, είναι έτοιμη να κάνει η ελληνική κυβέρνηση!
Από αυτά που είπε και, πολύ περισσότερο, από όσα άφησε να εννοηθούν χθες ο υπουργός Οικονομικών, κ. Βενιζέλος, αποκαλύπτονται με αρκετή ευκρίνεια όσα σχεδιάζονται στις κλειστές αίθουσες του Eurogroup για την Ελλάδα και θα συζητηθούν στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής που θα γίνει σε μερικές εβδομάδες: το νέο δάνειο-μαμούθ θα είναι ενυπόθηκο και η Ελλάδα θα «μαυριστεί» στον παγκόσμιο… Τειρεσία που τηρούν οι οίκοι αξιολόγησης, με τα ομόλογα της χώρας να περνούν, άγνωστο για πόσο χρόνο, σε αξιολόγηση «επιλεκτικής χρεοκοπίας».
Πριν από λίγες εβδομάδες, ο πρωθυπουργός απέρριπτε με κάθε κατηγορηματικότητα το ενδεχόμενο να προσφέρει εγγυήσεις η Ελλάδα για νέα δάνεια από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Μιλώντας στις 19 Ιουνίου στη Βουλή, ενόψει της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι «δεν μπορούμε να δεχτούμε όρους υποτιμητικούς για τη χώρα μας. Αλλιώς μπορεί να φτάσουμε σε αδιέξοδο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη χώρα μας».
Η παροχή εγγυήσεων, λοιπόν, ήταν κατά τον πρωθυπουργό «όρος υποτιμητικός» που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα «σε αδιέξοδο». Προφανώς πολλά άλλαξαν έκτοτε, γιατί ο κ. Βενιζέλος χθες δεν τον χαρακτήρισε υποτιμητικό, ούτε φάνηκε να πιστεύει ότι μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο:
Ο κ. Βενιζέλος ολοκλήρωσε χθες μια μεγάλη στροφή της κυβέρνησης στο θέμα της παροχής εγγυήσεων για το νέο δάνειο που θα πάρει η Ελλάδα, το οποίο πιθανότατα, όπως είπε, θα ληφθεί αυτήν τη φορά από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Οικονομικής Σταθερότητας και δεν θα είναι διακρατικό, όπως το δάνειο των 110 δισ. ευρώ.
Εν ολίγοις, μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, η κυβέρνηση έχει παλινδρομήσει ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις: αρχικά έλεγε ένα μεγάλο «όχι» στην υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας ως εγγύηση για το νέο δάνειο, τώρα λέει ότι αν πρόκειται να φανούν «γενναιόδωροι» οι εταίροι μας στους όρους του νέου δανείου, δεν θα έχει και η κυβέρνηση αντίρρηση να υποθηκεύσει την εθνική περιουσία! Προφανώς, ο νέος επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου δεν πιστεύει ότι η παροχή εγγυήσεων είναι «υποτιμητική», όπως πίστευε ο πρωθυπουργός. Ούτε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο, όπως επίσης δήλωνε στη Βουλή ο πρωθυπουργός, εννοώντας ότι στην περίπτωση που δεν μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε το νέο, με ευνοϊκούς όρους, δάνειο και οι εταίροι και φίλοι μας κοινοποιήσουν στη χώρα το… κατασχετήριο.
Εξίσου βέβαιο, όμως, είναι ότι σχεδόν ταυτόχρονα με την έγκριση του νέου δανείου (τον Σεπτέμβριο, αν όλα πάνε καλά) η Ελλάδα θα βυθισθεί στη χαμηλότερη βαθμίδα αξιολογήσεων των ομολόγων της από τους διεθνείς οίκους: στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» (“selective default”), όπου δεν έχει βρεθεί έστω και μία ανεπτυγμένη χώρα του πλανήτη!
Τούτο διότι το νέο δάνειο θα δοθεί με κάποια μορφή συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, η οποία, όπως έχουν προειδοποιήσει όλοι οι οίκοι αξιολόγησης, θα χαρακτηρισθεί ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως «επιλεκτική χρεοκοπία». Εν προκειμένω, δυστυχώς για μας και τους Ευρωπαίους εταίρους, που σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν τρόπο να υποβαθμίσουν τη σημασία αυτού του γεγονότος, θα πρόκειται πράγματι για «επιλεκτική χρεοκοπία», αφού για ένα μέρος του χρέους (ομόλογα που θα λήγουν μέχρι το 2013) οι πιστωτές δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, αλλά θα υποχρεωθούν να τα επενδύσουν εκ νέου σε ελληνικά ομόλογα. Όπως και αν ερμηνευθεί αυτό το γεγονός, θα πρόκειται για τον ορισμό της «επιλεκτικής αθέτησης υποχρέωσης», αφού ένα μέρος του χρέους δεν θα εξυπηρετηθεί κανονικά.
Γνωρίζοντας από την αξιόλογη νομική του καριέρα να παίζει με τις έννοιες, ο κ. Βενιζέλος επιχείρησε να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για το αναπόφευκτο της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», ακροβατώντας λεκτικά: «Το selective default δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός», τόνισε χθες. «Είναι στην πραγματικότητα μία αξιολόγηση. Είναι ένα επίπεδο αξιολόγησης το οποίο βεβαίως τοποθετείται κάτω από τα επίπεδα τα οποία συνήθως χρησιμοποιούνται, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπουμε μία πρόσληψη -μία perception αν μου συγχωρέσετε την έκφραση- με μια πραγματικότητα και δεν πρέπει να μετατρέπουμε την εκτίμηση ή την πρόσληψη σε αυτοτροφοδοτούμενη προφητεία».
Σε ό,τι αφορά τις συνέπειες της αξιολόγησης αυτής, οι οποίες θα είναι άκρως… πραγματικές για το τραπεζικό σύστημα της χώρας, αν η ΕΚΤ αρνηθεί να δανείσει τις τράπεζες με ενέχυρο κρατικά ομόλογα, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι το αίτημα της Ελλάδας είναι να βρεθεί ένας τρόπος χρηματοδότησης των τραπεζών, είτε από την ΕΚΤ, ή από το EFSF, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος, όπως θα ήταν για παράδειγμα η παροχή έκτακτων ενισχύσεων ρευστότητας από την Τράπεζα της Ελλάδος, με εγγύηση από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό, όμως, είναι μόνο ένα ελληνικό αίτημα, το οποίο ασφαλώς θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι εταίροι μας, χωρίς όμως να υπάρχει η διασφάλιση ότι θα γίνει αποδεκτό.
Ας μην ξεχνάμε δε ότι η νέα διαπραγμάτευση θα κλείσει τον Σεπτέμβριο, ενώ στις 20 Αυγούστου θα βρίσκονται στην Αθήνα οι «τροϊκανοί», για να αξιολογήσουν τη δημοσιονομική πρόοδο της χώρας, που εμφάνιζε στο α’ εξάμηνο του έτους μια θηριώδη απόκλιση 2,4 δισ. ευρώ από τους στόχους του μνημονίου. Πώς, άραγε, θα εγκριθεί τον Σεπτέμβριο το νέο «πακέτο», έστω και με αυτούς τους επαχθείς όρους, αν στο μεταξύ έχει αποδειχθεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του προγράμματος που καλείται να εφαρμόσει με επιτήρηση των πιστωτών; Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα ο κ. Βενιζέλος απέφυγε χθες δεξιοτεχνικά να απαντήσει και αυτή η… «επιλεκτική σιωπή» ίσως λέει πολλά.
.gif?rand=9145)
Θα ήθελα να κάνω 2 παρατηρήσεις:
1. Το γεγονός ότι τώρα γίνεται σοβαρή συζήτηση για την παροχή απο την Ελλάδα “εμπράγματων εγγυήσεων” σε περίπτωση που οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης δεχτούν να μας δώσουν δεύτερο πακέτο στήριξης αποδεικνύει πόσο ανακριβείς (αν όχι σκόπιμα ψευδείς) ήταν οι ισχυρισμοί διακεκριμένων συνταγματολόγων/καθηγητών Πανεπιστημίου ότι η κυβέρνηση μας είχε ήδη υποθηκεύσει δημόσια περιουσιακά στοιχεία δεχόμενη το πρώτο πακέτο στήριξης.
2. Το αν ένας ιδιώτης θα δεχόταν η όχι να υποθηκεύσει το σπίτι του για να πάρει ένα νέο δάνειο που δεν είναι σίγουρος ότι θα μπορέσει να εξοφλήσει εξαρτάται:
α. απο το πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη ρευστότητας που αντιμετωπίζει
β. πόση εμπιστοσύνη έχει στην ικανότητα του να προσαρμόσει σιγά-σιγά προς τα κάτω τα έξοδα διαβίωσης του ώστε με την πάροδο του χρόνου να δημιουργήσει την δυνατότητα να εξοφλήσει το νέο δάνειο και να αποφύγει την κατάσχεση του σπιτιού του.
Εγώ θα έλεγα ότι η υποθήκευση ενός περιουσιακού στοιχείου δεν αποτελεί εξ ορισμού κακή απόφαση (η στην περίπτωση κρατών) απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
ΚΑΝΟΝΑΣ: Εξ’ ορισμου ειναι προμελετημενα συνειδητη αποφαση να καταχραστει καποιος το δανειο οταν γνωριζει οτι δεν μπορει να το ξεπληρωσει.
Εκατονταδες παραδειγματα ιδιωτων επιχειρηματιων (Ανδρεαδης, Σκαλιστηρης, Πεσινε, Ψωμιαδης κλπ κλπ κλπ) ανηκουν σε αυτη την κατηγορια, πηραν τα δανεια, τα εβγαλαν στην ελβετια και μετα ή το κρατος “κοινωνικοποιησε” τα χρεη τους ή απλα εβαλαν λουκετο. Σε αντιθεση με τους δεκαδες χιλιαδες υγειεις επιχηρηματιες που οταν μπηκαν στην ιδια διαδικασια να παρουν ενυποθηκο δανειο ή να βρουν αλλη λυση προτιμησαν το δευτερο εστω κι αν αναγκαστηκαν να ματαιωσουν παραγγελιες, συμβολαια αλλα και να απολυσουν εργαζομενους για να διατηρησουν ανοικτη, παραγωγικη και φερεγγυα την επιχειρηση τους.
Δυστυχως το ΔΗΜΟΣΙΟ αντιγραφει το πρωτο κακο παραδειγμα, συνεχιζει να δανειζεται και δη ενυποθηκα, συνεχιζει να κανει “κρατικες επενδυσεις¨ δινοντας τα δημοσια εργα σε διαπλεκομενους “επιχειρηματιες” χωρις να παραγεται ανταποδωτικο οφελος, συνεχιζει να συντηρει το τρομακτικο αριθμο των κρατικοδιαιτων και των ενστολων και συνεχιζει να ψευδεται και να υποκλεπτει συνειδησεις.
Υπαρχει λυση; ΝΑΙ, ΕΝΙΑΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ!
Αν δεν ειμαστε Γραικοι αλλα γνησιοι Ρωμιοι με φιλοτιμο, αξιες και εργατικοτητα πρεπει να δουμε με ανοικτο ματι αυτη τη λυση. Μονο οι αχρηστοι, οι τεμπεληδες, οι διαπλεκομενοι και οι κρατικοδιαιτοι δεν εχουν συμφερον απο και τετοιο.