Φαίνεται να υπάρχει μια παρανόηση για το πώς οι υποχρεώσεις Solvency II υπολογίζονται σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των ποσοστών έκπτωσης, σύμφωνα με την Insurance Europe, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ασφαλιστικών και Αντασφαλιστικών Επιχειρήσεων.
Ορισμένοι, φαίνεται να πιστεύουν ότι το Ultimate Forward Rate (UFR) είναι το προεξοφλητικό επιτόκιο. Ωστόσο, αυτό στην πραγματικότητα, μια σταθερά που απαιτείται για την παραγωγή των ρυθμών ανάπτυξης των επιτοκίων που λήγουν σε 130 χρόνια. Το πραγματικό ποσοστό έκπτωσης που χρησιμοποιείται ως τιμή, για τις υποχρεώσεις του Solvency II, είναι στην πραγματικότητα, πολύ χαμηλότερο από το 4,2% του UFR.
Για παράδειγμα, τα ποσοστά που η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων (EIOPA) δημοσίευσε για τον Μάρτιο του 2016 ήταν 0,46% για ευθύνη 10 ετών και μόνο 2,81% για ανάληψη υποχρεώσεων 60 ετών.
Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό άνευ κινδύνου, είναι ήδη πολύ χαμηλό και, παρόλο τις αποδόσεις των επενδύσεων που επί του παρόντος είναι σχετικά χαμηλό, εξακολουθεί να είναι υψηλότερο από αυτά τα ποσοστά.
Ως εκ τούτου, το Solvency II έχει ήδη ένα βαθμό συντηρητισμού σε αυτό το σημείο.
Ο Olav Jones, αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Insurance Europe, σχολίασε: “Οι εταιρείες πρέπει επίσης να κατέχουν υπερβάλλοντα περιουσιακά στοιχεία διαθέσιμα για να καλύψουν άλλα στοιχεία του Solvency II, τα οποία στην πραγματικότητα, δεν χρειάζονται για να πληρώσουν αξιώσεις, όπως αυτό του περιθωρίου κινδύνου. Αυτό όλο, εκτός από το κεφάλαιο φερεγγυότητας που εξασφαλίζει τους ασφαλιστές μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πολύ ευρύ φάσμα των ακραίων ανεπιθύμητων ενεργειών, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικά χαμηλότερων επιτοκίων”.
Η οδηγία Solvency II στις κατ ‘εξουσιοδότηση πράξεις απαιτεί το UFR να είναι σταθερό διαχρονικά και θα πω πως πρέπει να προσαρμόζεται μόνο λόγω αλλαγών στις μακροπρόθεσμες προσδοκίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αλλαγές στο UFR μπορεί να έχουν πολύ σημαντικές επιπτώσεις, όπως η δημιουργία τεχνητής μεταβλητότητας στους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών, φέρνοντας αβεβαιότητα και αναιρώντας το δηλωμένο σκοπό του UFR που είναι να παρέχει σταθερότητα για μακροχρόνιες αποτιμήσεις υποχρεώσεων.
Σε απάντηση της δημοσίευσης της διαβούλευσης της EIOPA για το UFR, η ομοσπονδία είπε ότι η σταθερότητα είναι απαραίτητη και ότι το UFR πρέπει να συνεχίσει να ευθυγραμμίζεται με το αποτέλεσμα των Μακροχρόνιων Αξιολογημένων Εγγυήσεων και Omnibus II, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί από τους συν-νομοθέτες.
Ενώ τα χαμηλά επιτόκια δημιουργούν πραγματικές προκλήσεις για τον κλάδο, οι εταιρείες έχουν αναλάβει δράση – σε ορισμένες περιπτώσεις, για πολλά χρόνια – να προσαρμόσουν τα προϊόντα τους, τις επενδύσεις τους τα ανοίγματα τους και τα επίπεδα κεφαλαιακής επάρκειας.
Το Solvency II θέτει μια υποχρέωση προς τις επιχειρήσεις, αφού δημιουργεί την ανάγκη για πολλαπλά επίπεδα άμυνας, καθώς εισάγει την επιβολή πολύ λεπτομερών ελέγχων, που επιτρέπει στις εποπτικές αρχές να εξασφαλίσουν ότι λαμβάνονται όλες οι απαραίτητες ενέργειες.
Ο Jones πρόσθεσε: “Με αυτό κατά νου, η Insurance Europe, βρίσκει το UFR έξω από το εφικτό πλαίσιο και τυχόν βραχυπρόθεσμες αλλαγές επιβάλλονται. Με δεδομένο το μεγάλο όγκο εργασιών και τον μεγάλο όγκο ανθρώπων που εργάζονται και εμπλέκονται στο Solvency II και με την πρόσθετη πίεση από τα χαμηλά επιτόκια, οι ασφαλιστές θα πρέπει να είναι σε θέση να επικεντρωθούν στην υλοποίηση και την προσαρμογή των επιχειρηματικών μοντέλων τους, χωρίς περιττή αβεβαιότητα που προκαλούνται από ουσιαστικές βασικές παραμέτρους που χρησιμοποιούνται για την αποτίμηση”.
.gif?rand=6127)
