.gif?rand=7983)
του Νίκου Μωράκη
Ακόμα και το μεγαλύτερο brand της αγοράς να διαθέτεις, αν η ομάδα δεν είναι καλοκουρδισμένη και τα στελέχη προσεκτικά επιλεγμένα, τότε η διεισδυτικότητα σου θα αρκεστεί στα νούμερα που κερδίζει η αναγνώριση της εταιρείας που αντιπροσωπεύεις. Στην καλύτερη περίπτωση.
Παραδείγματα πολλά εντός και εκτός της Ασφαλιστικής αγοράς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η ομαδική δουλειά και η προσωπική προσπάθεια καθενός στο top management των εταιρειών και όχι μόνο, δημιουργούν μια συλλογική προσπάθεια η οποία 9 στις 10 φορές τους πάει ταμείο. Όπου ταμείο μπορεί να μεταφραστεί είτε η ανάπτυξη του μεριδίου αγοράς, είτε η κερδοφορία, είτε η ανάπτυξη εργασιών, είτε όλα μαζί συντονισμένα αν ο ενορχηστρωτής της προσπάθειας είναι ικανός. Και όταν λέμε ικανός εννοούμε να είναι επαγγελματίας manager με ηγετικές και διοικητικές ικανότητες. Ακούγεται εύκολο;
Θυμηθείτε στο πανεπιστήμιο όταν κάνατε ομαδικές εργασίες πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να λειτουργήσετε συντονισμένα. Να συνεννοηθείτε ακολουθώντας τις οδηγίες του συμμαθητή σας που η καθηγήτρια όρισε ως υπεύθυνο του project και να παραδώσετε την εργασία ή την παρουσίαση πριν λήξει το deadline. Μπέρδεμα. Αρκετές ήταν οι φορές – τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία – που ένας από την ομάδα – συνήθως ο πιο τελειομανής αναλάμβανε το μεγαλύτερο κομμάτι της εργασίας. Για να τελειώνουμε. Ναι αλλά αυτό δεν είναι team effort. Και σίγουρα έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει μια υγιής εταιρεία.
Στο άκουσμα της προαγωγής του Θεόδωρου Κοκκάλα, Διευθύνοντα Συμβούλου της ERGO Ασφαλιστικής δεν μπορώ να πω ότι ξαφνιάστηκα. Αναμενόμενο. Οι πολυεθνικές τείνουν να μετακινούν εσωτερικά αξιόλογα στελέχη με αποδεδειγμένες επιτυχίες σε άλλες θέσεις που χρήζουν υποστήριξης. Αυτό έγινε και σε αυτή την περίπτωση. Ο Θ. Κοκκάλας απογείωσε μια Ασφαλιστική εταιρεία όπως όλες οι άλλες το 2003 στην κορυφή των ασφαλιστικών εταιρειών στους γενικούς κλάδους. Της έδωσε αξία, την στελέχωσε με αξιόλογα στελέχη, τόλμησε να κάνει αλλαγές που ίσως του γύριζαν μπούμερανγκ και αν και αγαπητός και φιλικός προς όλους σίγουρα πήρε αποφάσεις όταν έπρεπε που στεναχώρησε κάποιους. Αυτά τα έχει όμως η δουλειά. Και στις business όσο cheesy και αν ακούγεται δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Δεν χωράνε παρορμητικές κινήσεις. Όλα πρέπει να δουλεύουν βάσει σχεδίου και ομαδικής δουλειάς.
Αυτό σημαίνει ότι ένας manager δεν μπορεί να διαθέτει ανθρώπινα στοιχεία; Ότι επιβάλλεται να είναι ruthless; Όχι. Σίγουρα όχι. Πάντα μας δίνεται η επιλογή για το πως θα χειριστούμε ένα λεπτό θέμα… μια κρίση. Και εκεί ξεχωρίζει η ηγεσία ενός ανθρώπου. Στα σημεία. Εκεί είναι που ξεχώρισε και κατά την άποψη μου ο Θ. Κοκκάλας. Να είναι τόσο αγαπητός και παράλληλα ικανός to get the job done by any means necessary.
Ανέβασε μια εταιρεία στην κορυφή χωρίς δράματα. By the book. Χρησιμοποιώντας κάθε όπλο στη φαρέτρα του. Οργανική ανάπτυξη, M&O, κανάλια διαμεσολάβησης, marketing, τεχνολογία, ικανά στελέχη, δημόσιες σχέσεις. Όλα. Και όλα αυτά χωρίς να χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό του. Πάντα προσγειωμένος κέρδισε τον σεβασμό ανταγωνιστών, ασφαλιστών και συνεργατών. Έτσι κέρδισε και τον δικό μου σεβασμό πριν καλά καλά ξεκινήσω να εργάζομαι σαν δημοσιογράφος σε αυτή την αγορά. Το μόνο που έκανε ήταν να έρθει στο νοσοκομείο να δει τον πατέρα μου το 2013 χωρίς να χρειάζεται. Αυτό τίποτε άλλο. Αυτό έφτανε για να με κερδίσει. Μια τόσο απλή ανθρώπινη πράξη που δείχνει όμως την ποιότητα ενός ανθρώπου.
Αγαπητε κ. Κοκκάλα καλή επιτυχία στο νέο σας έργο.
