.gif?rand=5519)
Τα τροχαία ατυχήματα είναι καθημερινή πραγματικότητα για την ασφαλιστική αγορά, αλλά η ένταση και η οικονομική επιβάρυνση που προκαλούν δεν είναι ομοιόμορφη σε όλη τη χώρα.
του Νίκου Μωράκη (LiFO. Insurancevol.2)
Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος για τη συχνότητα ζημιών, το μέσο κόστος ανά ζημιά, καθώς και η μεταβολή αυτού του κόστους από το 2022 στο 2023 φέρνουν στο φως σημαντικές γεωγραφικές διαφοροποιήσεις, αποτυπώνοντας πού συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ρίσκο.
Αττική και Θεσσαλονίκη: Πρωταθλητές στη συχνότητα
Η Αττική διατηρεί την πρωτιά με συχνότητα ζημιών 8,95%, και ακολουθούν η Αχαΐα (7,42%), η Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο με 7,06%. Οι πολυπληθείς και πυκνοκατοικημένες αυτές περιοχές καταγράφουν πιο συχνά περιστατικά, γεγονός που συνδέεται με την έντονη κινητικότητα και την καθημερινή κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Υψηλό κόστος σε Πρέβεζα, Αρκαδία και Καρδίτσα
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μέσο κόστος ζημιών, με την Πρέβεζα να εμφανίζει την υψηλότερη τιμή στα 2.120 ευρώ, ακολουθούμενη από την Αρκαδία (€2.058) και την Καρδίτσα (€1.959). Πρόκειται για περιοχές όπου, αν και τα ατυχήματα είναι λιγότερα, όταν συμβαίνουν είναι πιο δαπανηρά – πιθανώς λόγω σοβαρότητας, απουσίας τοπικών συνεργείων ή μεγαλύτερων αποστάσεων από κέντρα αποκατάστασης.
Η σημαντική μεταβολή: Ποιες περιοχές «ακριβαίνουν»
Η ανάλυση της μεταβολής του κόστους από το 2022 στο 2023 προσθέτει ακόμα μία διάσταση: δείχνει πώς εξελίσσεται η ασφαλιστική επιβάρυνση σε κάθε νομό. Χαρακτηριστικά:
— Η Αρκαδία κατέγραψε άνοδο 746 ευρώ
— Η Πρέβεζα 706 ευρώ
— Η Καρδίτσα 480 ευρώ
— Οι Πιερία, Ροδόπη και Τρίκαλα σημείωσαν άνοδο άνω των +250 ευρώ
Αντίθετα, σε νομούς όπως η Άρτα (-916), η Φθιώτιδα (-528) και η Λέσβος (-571), παρατηρήθηκε σημαντική μείωση στο μέσο κόστος, κάτι που μπορεί να οφείλεται σε βελτίωση διαδικασιών, διαφορετική τυπολογία ατυχημάτων ή και καλύτερο δίκτυο αποκατάστασης.
Αυτές οι διαφοροποιήσεις έχουν σημασία όχι μόνο για τις ασφαλιστικές αλλά και για τις δημόσιες πολιτικές γύρω από την οδική ασφάλεια. Αν ένα νησί ή ορεινός νομός καταγράφει διαχρονικά υψηλό κόστος ανά ζημιά, είναι ένδειξη ότι χρειάζεται βελτίωση υποδομών ή στοχευμένες παρεμβάσεις.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την αγορά;
Η συχνότητα, το κόστος και οι μεταβολές τους αποκαλύπτουν τις περιοχές με διαρκές ή ανερχόμενο ασφαλιστικό ρίσκο. Οι ασφαλιστικές μπορούν να αξιοποιήσουν αυτά τα στοιχεία για:
— Τοπική διαφοροποίηση ασφαλίστρων
— Σχεδιασμό κινήτρων πρόληψης (π.χ. μειωμένα ασφάλιστρα σε περιοχές με πτωτικές τάσεις)
— Εστιασμένες συνεργασίες με τοπικά συνεργεία και υποδομές
Συμπέρασμα
Η ασφάλιση δεν μπορεί πια να λειτουργεί με «εθνικό μέσο όρο». Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι η γεωγραφική διάσταση των ατυχημάτων παίζει ρόλο όχι μόνο ως προς το πόσα συμβαίνουν αλλά και πόσο κοστίζουν. Αν θέλουμε πιο δίκαια, βιώσιμα και αποτελεσματικά ασφαλιστικά προϊόντα, χρειάζεται να βλέπουμε τους νομούς της Ελλάδας ως μικρο-αγορές με διαφορετικά προφίλ κινδύνου.
