.gif?rand=396)
Το σχετικά πρόσφατο δυσάρεστο γεγονός με το θανατηφόρο τροχαίο στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης (το τροχαίο συνέβη στα τέλη Φεβρουαρίου 2020) φέρνει για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια ένα διαχρονικό πρόβλημα που μαστίζει την κοινωνία μας. Τα ανασφάλιστα οχήματα δεν είναι απλά ένα ζήτημα που η αρμόδια αρχή και οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έχουν καταφέρει να λύσουν αλλά ένα βαθύ κοινωνικό πρόβλημα που αντικατοπτρίζεται στους ελληνικούς δρόμους και δυστυχώς δείχνει την ποιότητα της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε.
γράφει ο Νίκος Μωράκης (ΑΜ #73)
Μιας κοινωνίας του «5 λεπτά θα κάνω», «αφού χωράει αμάξι, παράτα το εδώ», «πορτοκαλί είναι πάτα το», «έχεις κάνα φίλο στην τροχαία», «σιγά μη τύχει σε εμένα» και φυσικά του all time classic… «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»!
Στην αρχή όλοι νομίζαμε ότι τα σχεδόν 1.000.000 ανασφάλιστα οχήματα κυκλοφορούσαν στους ελληνικούς δρόμους λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε και μαστίζει τη χώρα. Ανεπίτρεπτο αλλά δυστυχώς αναπόφευκτο απόνερο της βαριάς οικονομικής ύφεσης.
Τα χρόνια όμως πέρασαν, ημιτελή μέτρα πάρθηκαν, το νούμερο των ανασφάλιστων οχημάτων μειώθηκε – αισθητά – αλλά από εκεί και πέρα ξεκίνησε ένα τραγικό κρυφτό και κυνηγητό μεταξύ πολιτείας που αδυνατεί να συντηρήσει το μέτρο, ασφαλιστικών εταιρειών στις ανανεώσεις συμβολαίων και φυσικά ιδιοκτητών των Ι.Χ. οι οποίοι αφού είδαν ότι η Οδηγία δεν εφαρμόστηκε καθολικά, ξαναγύρισαν στην παλιά τους πρακτική.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο νέο και ανανεωμένο www.asfalistikomarketing.gr
