.gif?rand=6398)
Τις επιπτώσεις από πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ σε διάφορους τομείς της προσπαθούν να αξιολογήσουν οι αναλυτές της Barclays, τονίζοντας ότι η βασικότερη ανησυχία σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης.
Οικονομικά: Για να αποφύγει τη χρεοκοπία και την έξοδο από τη νομισματική ένωση, η Ελλάδα χρειάζεται νέα οικονομική βοήθεια (περίπου 15 δις μόνο το 2015). Αν και η Ελλάδα και οι εταίροι της έχουν ισχυρά κίνητρα να καταλήξουν σε συμφωνία για ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης από την Ε.Ε., φαίνεται ότι διαφωνούν σε πολλά θέματα πολιτικής και εκτιμούμε ότι η πιθανότητα εξόδου είναι μεγαλύτερη σήμερα απ’ ότι το 2012.
Έκθεση της Ευρωζώνης: Η άμεση έκθεση των άλλων κρατών-μελών και του Ευρωσυστήματος ανέρχεται στα 332 δισ. ευρώ (3,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης), ενώ η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών στην Ελλάδα έχει υποχωρήσει σε λιγότερο από το ένα δέκατο. Ακόμη και υπό την προϋπόθεση ότι η αξία των χρημάτων που θα ανακτηθούν θα είναι μικρή, οι άμεσες ζημιές θεωρούνται διαχειρίσιμες. Η βασική ανησυχία αφορά στη μετάδοση της κρίσης.
Μπορεί να αναζωπυρωθεί το redenomination risk (κίνδυνος αποτίμησης στοιχείων σε άλλα νομίσματα εκτός του ευρώ); Δεν αποκλείουμε την πιθανότητα, ωστόσο πιστεύουμε ότι τα νέα μέτρα προστασίας προσφέρουν σημαντικά κάλυψη. Η ποσοτική χαλάρωση θα μπορούσε να απορροφήσει το ένα τρίτο των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων. Το OMT, ο ESM, οι καλύτερα κεφαλαιοποιημένες τράπεζες, το φθηνό πετρέλαιο, το αδύναμο ευρώ και η βελτιωμένη τάση δανεισμού βοηθούν την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική θα μπορούσε να αποτελέσει κανάλι μετάδοσης και χώρες όπως η Ισπανία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν προβλήματα από τη μετάδοση παρά την ισχυρή οικονομική τους ανάκαμψη, εκτός και αν οι Podemos χάσουν τη δύναμή τους μετά από μία έξοδο της Ελλάδας.
Επιτόκια: Η αγορά ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων, ιδιαίτερα της περιφέρειας, θα επηρεαζόταν περισσότερο από τη μετάδοση, όμως ο αντίκτυπος θα ήταν πιθανώς πολύ μικρότερος απ’ ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους λόγω του QE και των μηχανισμών ασφαλείας.
Πιστωτική πολιτική: Ενώ οι θεμελιώδεις σύνδεσμοι με την ελληνική οικονομία είναι χαλαροί, βλέπουμε μεγάλα κανάλια μετάδοσης της αποστροφής κινδύνου στις πιστωτικές αγορές της Ευρώπης: αντιστάθμιση κινδύνου στα CDS και κίνδυνος εγκατάλειψης του ευρώ, αποτίμησης δηλαδή στοιχείων σε άλλα νομίσματα. Την περίοδο 2011-132, τα spreads των εταιρικών διαθεσίμων ξεπέρασαν σε αποδόσεις τα Bonos και BTPs και περιμένουμε παρόμοια συμπεριφορά από τις εκτός χρηματοπιστωτικού κλάδου πιστώσεις σε περίπτωση Grexit. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν πολύ υψηλότερο beta για redenomination risk.
Αγορά συναλλάγματος: Ένα Grexit θα ήταν σαφώς αρνητική στην αρχή για το ευρώ, καθώς θα ενίσχυε τους κινδύνους για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης που θα ήταν δύσκολα να απομακρυνθούν. Ωστόσο, με το σωστό μείγμα πολιτικών εξελίξεων, η νομισματική ένωση ίσως βγει πιο ισχυρή με ανοδικές προοπτικές για το ευρώ σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Μία «νέα δραχμή» πιθανότατα θα βίωνε μεγάλη υποτίμηση στην αρχή, μικρότερη όμως από το αναμενόμενο.
