Μόνο αυτή η ερμηνεία θα μπορούσε να δοθεί σε ένα δημοσίευμα που προβάλλει προκλητικά ένα πρόσωπο ως “ιδεώδες, σπάνιο και μοναδικό” μειώνοντας ταυτόχρονα όλα τα αντίστοιχα στελέχη του κλάδου και περιγράφοντάς τα λίγο πολύ ως… άχρηστα! Εντάξει, να προβάλλεις κάποιον αν αυτό επιθυμείς, δεν χρειάζεται όμως να… θάβεις όλους τους άλλους!
Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να ξεχωρίζουμε αυτούς που θέλουμε, όμως υπάρχουν και όρια! Όταν τα ξεπερνάς… βλάπτεις και τον εαυτό σου και τον προβαλλόμενο, που πιθανόν να μην αξίζει αυτής της μεταχείρισης! Υπάρχει η αξιοπρεπής και δουλοπρεπής αναγνώριση και τα δύο είδη διακρίνονται πολύ εύκολα… Τελικά η Εξουσία χρειάζεται… Σύνεση… και… Κρίση… διαφορετικά χάνει την αξιοπιστία της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
