Στη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών αναφέρεται ο Στέλιος Βαλσαμίδης, Επιχειρησιακός Διευθυντής και Εκτελεστικό Μέλος Δ.Σ. στην Δύναμις Ασφαλιστική. Όπως εξηγεί χρειάζεται δομημένη πολιτική.
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό am, Ιούλιος – Αύγουστος 2025)
Ποια είναι η άποψη σας για την υποχρεωτική ασφάλιση επιχειρήσεων και ειδικότερα πως κρίνετε το μέτρο που βρίσκεται στην αρχή της εφαρμογής του;
Η υποχρεωτική ασφάλιση των επιχειρήσεων έναντι φυσικών καταστροφών είναι ένα αναγκαίο και σωστά προσανατολισμένο μέτρο, ιδίως στις συνθήκες που διαμορφώνονται τα τελευταία χρόνια λόγω της κλιματικής κρίσης. Οι φυσικές καταστροφές είναι πλέον συχνές και έντονες με άρρηκτο παράδειγμα την περίπτωση της καταιγίδας Daniel, η οποία κατέδειξε τα όρια της κρατικής παρέμβασης. Είναι σημαντικό, λοιπόν, οι επιχειρήσεις να έχουν ένα αξιόπιστο δίχτυ προστασίας και αυτό το μέτρο έρχεται να το θεσμοθετήσει με πιο ξεκάθαρους όρους. Η ασφάλιση δεν είναι πλέον πολυτέλεια ή επιλογή – είναι προϋπόθεση επιβίωσης και ανάκαμψης.
Θεωρείτε ότι υπάρχουν παράμετροι “ανοιχτά” θέματα που πρέπει να ρυθμιστούν; Σε ποιες περιπτώσεις είναι δύσκολη η ασφάλιση; Δίνεται λύση στο ζήτημα των επιχειρήσεων που δεν μπορούν να ασφαλιστούν;
Αναμφίβολα. Υπάρχουν κρίσιμα θέματα που πρέπει να ρυθμιστούν, ώστε το πλαίσιο να είναι δίκαιο, λειτουργικό και αποτελεσματικό για όλους. Πρώτα απ’ όλα, απαιτείται καθορισμός ζωνών κινδύνου με επιστημονικά κριτήρια. Επιπλέον, χρειάζεται σαφής κανονισμός για τις τεχνικές προδιαγραφές κτιρίων και εγκαταστάσεων, καθώς και ένα ολοκληρωμένο εθνικό μητρώο κινδύνου.
Το πιο ευαίσθητο ζήτημα, όμως, είναι οι επιχειρήσεις που δεν γίνονται αποδεκτές από την ασφαλιστική αγορά – οι λεγόμενες «μη ασφαλίσιμες». Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να δούμε σχήματα δημόσιας-ιδιωτικής συνεργασίας, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ώστε καμία επιχείρηση να μη μένει ακάλυπτη λόγω του γεωγραφικού της στίγματος.
Έχει η ασφαλιστική αγορά τη δυνατότητα και την τεχνογνωσία να καλύψει μία μεγάλη καταστροφή όπως αυτή του Daniel;
Η ελληνική ασφαλιστική αγορά έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι διαθέτει τόσο τη χρηματοοικονομική επάρκεια όσο και την εξειδικευμένη τεχνογνωσία για να διαχειριστεί μαζικές καταστροφές. Μέσα από ισχυρές αντασφαλιστικές συνεργασίες με διεθνείς ομίλους, εξασφαλίζεται η διασπορά του κινδύνου και η ταχύτητα στις αποζημιώσεις.
Στη ΔΥΝΑΜΙΣ, για παράδειγμα, κινητοποιηθήκαμε άμεσα όταν προέκυψαν καταστροφές από την καταιγίδα Daniel – και αυτό δείχνει πως υπάρχει οργάνωση, τεχνογνωσία και πρόθεση να στηρίξουμε έμπρακτα τις επιχειρήσεις. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο αν μπορεί η ασφαλιστική αγορά να ανταποκριθεί – το έχει αποδείξει. Το ερώτημα είναι πόσες επιχειρήσεις είναι ασφαλισμένες όταν συμβεί το απρόβλεπτο.
Ανταποκρίθηκαν οι επιχειρήσεις σε όσα ορίζει ο νόμος; Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν; Πιστεύετε ότι για να είναι συνολικά καλυμμένη μία επιχείρηση θα πρέπει να έχει ενσωματώσει στην ασφάλιση και την απώλεια κερδών;
Η εικόνα είναι μεικτή. Μεγάλες και πιο οργανωμένες επιχειρήσεις έχουν ήδη ασφαλιστική συνείδηση και καλύψεις, αλλά πολλές μικρομεσαίες – συχνά λόγω κόστους ή έλλειψης ενημέρωσης – παραμένουν ακάλυπτες. Αυτό όμως αλλάζει, ειδικά όσο διαπιστώνεται στην πράξη η σημασία της ασφάλισης.
Όσο για την κάλυψη της απώλειας κερδών, θα έλεγα πως είναι εξίσου – αν όχι πιο – κρίσιμη από την κάλυψη των υλικών ζημιών. Μια επιχείρηση μπορεί να αποκαταστήσει το κτίριο ή τα μηχανήματά της. Αν όμως μείνει κλειστή για εβδομάδες, χωρίς εισόδημα, η βιωσιμότητά της απειλείται σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ύπαρξη κάλυψης για απώλεια κερδών είναι πολλές φορές ο λόγος που μια επιχείρηση συνεχίζει να λειτουργεί μετά από μια καταστροφή.
