.gif?rand=1952)
Θεατές στο «θέατρο του παραλόγου» γίνονται για πολλοστή φορά όχι μόνο οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, αλλά το σύνολο των σκεπτόμενων πολιτών αυτής της πολύπαθης χώρας.
Με ένα σκεπτικό που αντικειμενικά στερείται λογικής, η κυβέρνηση αποφάσισε το άνοιγμα των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του έτους , θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την επιβίωση όσων μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν καταφέρει να παραμείνουν ανοιχτές κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου της ύφεσης.
Για το Επαγγελματικό Επιμελητήριο της Αθήνας, είναι μία απόφαση που σηματοδοτεί τον «θάνατο του εμποράκου». Και δείχνει ακόμα μία φορά την κυβερνητική αναλγησία, την απουσία οργανωμένου σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και την προφανή διάθεση ικανοποίησης όλων των παράλογων απαιτήσεων των δανειστών μας.
Σε μία χρονική στιγμή που οι περισσότερες επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες, στενάζουν από την υπερφορόλογηση και από τη χαμηλή κατανάλωση λόγω της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης του συνόλου των πολιτών, έρχεται η κυβέρνηση να δώσει τη «χαριστική βολή».
Χωρίς να αποδεικνύεται από πουθενά η αύξηση του τζίρου από το άνοιγμα των καταστημάτων 7 Κυριακές το χρόνο, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες ισχυρίζονται ότι την ανάσα στην οικονομία θα τη δώσει η ελεύθερη λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές, καθώς θα αυξηθεί η κατανάλωση.
Άραγε υπάρχει λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα της κρίσης που να πιστεύει αυτές τις προβλέψεις; Υποτίθεται ότι το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση μελετούσε ορισμένες διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου να «ανασάνει» λίγο το κοινωνικό σύνολο και οι επαγγελματίες. Ακούγαμε υποσχέσεις για άμεση μείωση των φορολογικών συντελεστών, για ενίσχυση της πολυπόθητης και αναγκαίας ρευστότητας που θα επιτρέψει να επιβιώσουν χιλιάδες επιχειρήσεις, προστατεύοντας έτσι και τις θέσεις εργασίας. Τι είδαμε όμως; Μία κίνηση που δεν μπορεί να ερμηνευθεί από κανέναν.
Σε αυτό το σημείο προκύπτει μία σειρά από ερωτήματα, τα οποία πρέπει να γνωρίζει και η κοινωνία.
– Πώς άραγε θα αυξηθεί η κατανάλωση, την ώρα που η πλειοψηφία των πολιτών έχει μειωμένο εισόδημα και αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικές υποχρεώσεις, όπως στην πληρωμή φόρων; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για να αυξήσει ένας πολίτης την κατανάλωση που κάνει;
– Πώς καταρτίστηκε αυτό το σχέδιο και ο «χάρτης» των τουριστικών περιοχών;
– Οι υπεύθυνοι έλαβαν καθόλου υπόψη την αδυναμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των μικρομεσαίων που πλέον λειτουργούν οι ίδιοι τις επιχειρήσεις τους, αδυνατώντας οι περισσότεροι να απασχολούν προσωπικό; Είναι δυνατόν να εργάζεται κάποιος 7 ημέρες την εβδομάδα;
Και το πιο ουσιαστικό: -Τελικά ποιος ωφελείται πραγματικά από αυτή την απόφαση; Μήπως τα πολυκαταστήματα που πλέον θα έχουν τη δυνατότητα να παραμένουν συνέχεια ανοιχτά;
Άρα αυτό που μπορεί εύκολα να συμπεράνει κάποιος, είναι ότι πρόκειται για ακόμα ένα μέτρο που ευνοεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των μικρομεσαίων. Πρόκειται για ακόμα ένα χτύπημα στη μεσαία τάξη, που κάποιοι θέλουν να την εξαφανίσουν οριστικά.
Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο της Αθήνας είχε εγκαίρως επισημάνει τις καταστροφικές προθέσεις της κυβέρνησης, γύρω από το θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Αντί να υπάρξει κοινό μέτωπο απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, είδαμε μόνο κάποιες «όψιμες» αντιδράσεις, όπως μία αποχώρηση από τον πολιτικό χώρο του κόμματος της ΝΔ, χωρίς βέβαια να επιλύεται το πρόβλημα καθώς όπως φάνηκε οι κυβερνητικές αποφάσεις είχαν ληφθεί από την πρώτη στιγμή και απλώς σήμερα εφαρμόζονται.
Η ουσία είναι ότι απαιτείται εδώ και τώρα συντονισμένη δράση, γιατί όχι μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά δυστυχώς ούτε καν παρόν.
