Οι Πρόεδροι του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Παύλος Ραβάνης, του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Γεώργιος Μπενέτος και του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Ανδριανός Μιχάλαρος, συντάσσουν κοινή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό:
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Σοκ και δέος!! Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών. Σήμερα οι τράπεζες δεν άνοιξαν, με τους πολίτες να έχουν σχηματίσει ουρές έξω από υποκαταστήματα. Μπήκε περιορισμός στην κίνηση κεφαλαίων, κάτι που σημαίνει μεγάλη ταλαιπωρία για εκατομμύρια συμπολίτες μας και καταστροφή για εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους μας μικρομεσαίους επαγγελματίες, καθώς ουσιαστικά -χωρίς την απαιτούμενη ρευστότητα – αναγκάζονται να βάλουν «λουκέτο» στις επιχειρήσεις τους. Από τα τηλεοπτικά παράθυρα παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τους εκπροσώπους των πολιτικών δυνάμεων να εκτοξεύουν αλληλοκατηγορίες πολώνοντας επικίνδυνα το κλίμα. Και την ίδια ώρα να καλούμαστε οι Έλληνες να ψηφίσουμε σε ένα δημοψήφισμα με ασαφή ερωτήματα και χωρίς κανείς να μπορεί να μας διαβεβαιώσει για την «επόμενη μέρα». Είναι πλέον γεγονός. Η χώρα βιώνει τις κρισιμότερες στιγμές των τελευταίων δεκαετιών και ίσως της νεώτερης ιστορίας της. Τέτοιες δύσκολες ώρες, οι συλλογικοί φορείς της χώρας πρέπει να παίρνουν σαφή θέση και όχι ευχές για το μέλλον του λαού μας και της οικονομίας. Για αυτό το λόγο άλλωστε και υπάρχουν: ώστε να εκφράζουν τα μέλη τους και να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες προς όφελος τους. Ειδικότερα, εμείς οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες που στηρίζουμε την απασχόληση αλλά και τα δημόσια έσοδα σήμερα οφείλουμε να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Έφτασε η ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή. Είδαμε τις δεκαετίες που πέρασαν, τις κρατικές δαπάνες να διογκώνονται ενώ αντίθετα η αποδοτικότητα του Δημοσίου μειωνόταν. Είδαμε τα βάρη να μετακυλίονται συνεχώς στον ιδιωτικό τομέα και πολύ περισσότερο στις ΜΜ επιχειρήσεις. Και όταν η φούσκα έσκασε το 2009, γίναμε ακόμη μεγαλύτερα θύματα μιας υφεσιακής προσέγγισης που μας μείωσε τα έσοδα και μας βύθισε ακόμη περισσότερο στα χρέη. Οι χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, ανέλαβαν βέβαια να μας «υποστηρίξουν» με το «πλέον χαμηλότοκο δάνειο», αλλά επέβαλαν τις λάθος συνταγές. Μέσα σε πέντε χρόνια, έγιναν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, και τρεις διαψεύσεις των προεκλογικών υποσχέσεων. Το τελευταίο διάστημα μάλιστα, βιώνουμε επιπλέον, μια πλήρη αμφισβήτηση του ρόλου του ιδιωτικού τομέα προς όφελος ενός αδιευκρίνιστου “εναλλακτικού” οικονομικού μοντέλου. Σήμερα, μας θέτουν μπροστά σε ένα νέο δημοψηφισματικό δίλημμα και αναρωτιόμαστε για το πως θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός αφού:
1. ο χρόνος είναι ελάχιστος για την πλήρη και διεξοδική ενημέρωση μας,
2. το περιεχόμενο του ερωτήματος είναι ασαφές έως και ανύπαρκτο αφού η πρόταση των “θεσμών” ενδέχεται και να έχει αποσυρθεί,
3. και ακόμη εάν το γνωρίζαμε, για να κατανοήσουμε απαιτούνται ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις που δεν διαθέτει ο μέσος συμπολίτης μας!
Επιπλέον:
1. Τι σημαίνει και τι θα γίνει αν ψηφίσουμε ΟΧΙ.
2. Τι σημαίνει και τι θα γίνει αν ψηφίσουμε ΝΑΙ.
Επιχειρώντας να αποτιμήσουμε τις άμεσες συνέπειες, μετά το δημοψήφισμα, για την επιχειρηματικότητα θα τις κωδικοποιούσαμε σε:
- οριστική απώλεια της τρέχουσας τουριστικής περιόδου, που αποτελεί το κύριο εθνικό προϊόν της χώρας,
- λόγω αβεβαιότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας μας θα υπάρξει εκροή κεφαλαίων,
- περαιτέρω στέγνωμα της πραγματικής οικονομίας,
- ασφυξία των εισαγωγικών επιχειρήσεων λόγω της αδυναμίας αγορών,
- το κράτος θα αδυνατεί να εισπράξει τα έσοδά του.
Είναι κατανοητό ότι τα παραπάνω, θα μείωναν ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ της χώρας άρα και την εισπρακτική ικανότητα του Δημοσίου άρα και τους μισθούς και τις υποχρεώσεις του κράτους έναντι των επιχειρήσεων. Συνεπώς, για την επιχειρηματικότητα της χώρας μας, επιβάλλεται η εξεύρεση λύση τώρα. Δεν είναι μονόδρομος οι υφεσιακές προτάσεις που αυξάνουν περαιτέρω την επιβάρυνση του ιδιωτικού τομέα, με άμεσους και έμμεσους φόρους. Απέναντι στην αδιαλλαξία των πιστωτών και την αδυναμία διαμόρφωσης ελληνικής εναλλακτικής πρότασης, απαντούμε με ανοιχτή πρόσκληση στην κοινωνία της παραγωγής για Εθνική Συνεννόηση. Τόσα χρόνια, οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια ενιαία Εθνική Στρατηγική για την έξοδο από την κρίση. Μια κυβέρνηση οφείλει να κυβερνάει για το συμφέρον όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις. Οφείλει ακόμη περισσότερο να διασφαλίζει την εθνική ομοψυχία και κοινωνική συνοχή. Είμαστε με το συμφέρον της πατρίδας μας και αυτό οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν όλοι. Φτάνει πια με την εύκολη δημαγωγία πολιτικών που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Είναι λοιπόν ευθύνη πρωτίστως των φορέων της παραγωγής, να τους υποδείξουμε την ανάγκη για ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
Καλούμε σήμερα τα Επιμελητήρια της χώρας και τους κοινωνικούς εταίρους σε κοινή στάση. Να διαμορφώσουμε εμείς την εναλλακτική πρόταση, να συμβάλουμε και εμείς στις εθνικές διαπραγματεύσεις με τους δικούς μας Ευρωπαίους ομολόγους.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες αποζητούμε την αξιοπρέπεια μας. Όχι όμως στα χειροκροτήματα ή στα κοινωνικά δίκτυα. Για μας αξιοπρέπεια σημαίνει, οι προμηθευτές μας να μην ζητούν προκαταβολική πληρωμή και οι πελάτες μας να μην μας ρωτούν αν θα είμαστε ικανοί να υλοποιήσουμε την παραγγελία τους! Για να έχουμε όμως τη δυνατότητα να λειτουργούμε αξιοπρεπώς, θα πρέπει πρώτα απ΄όλα να υπάρχουμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως επιχειρηματίες. Και όλα αυτά τίθενται εν αμφιβόλω τις τελευταίες ημέρες.
