Αποκλειστική υπαιτιότητα του εναγόμενου οδηγού ο οποίος οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα, λόγω των κρατούντων κατά τη στιγμή του δυστυχήματος συνθηκών (νύχτα, μη επαρκής φωτισμός, κλίση του δρόμου, που περιόριζε την ορατότητα), υπερβαίνοντας και το όριο ταχύτητας (70 χ/ω αντί 50 χ/ω), δεν αντιλήφθηκε την ύπαρξη του ενάγοντος στη μέση του οδοστρώματος και μάλιστα από απόσταση εκατό μέτρων τουλάχιστον, ούτε έκανε χρήση του προειδοποιητικού ήχου – κόρνας, ή αποφευκτικών ελιγμών, ή πέδησης, με αποτέλεσμα να τον παρασύρει για 28 περίπου μέτρα (επί του ανεμοθώρακα), εκτινάσσοντάς τον σε απόσταση 12 επιπλέον μέτρων (μετά την πορεία των 28 μέτρων, που είχε ήδη διανυθεί) και συνολικά 40 μέτρων περίπου από το σημείο σύγκρουσης. Ο ανωτέρω υπαίτιος οδηγός μετά την παράσυρση του πεζού, απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του, εξετράπη της πορείας του και επέπεσε σε δέντρο, επί του πεζοδρομίου δεξιά της πορείας του και σε απόσταση 28 μέτρων από το σημείο σύγκρουσης, το οποίο και ξερίζωσε, στη συνέχεια δε το όχημα ανετράπη.
Στο σημείο του ατυχήματος δεν υπήρχε διάβαση πεζών, της οποίας θα μπορούσε να κάνει χρήση ο ενάγων πεζός. Όμως πριν την κάθοδό του επί του οδοστρώματος, ήλεγξε επιμελώς την κυκλοφορία των οχημάτων και της δύο κατευθύνσεις της οδού και μόνο όταν διαπίστωσε ότι δεν κινούνταν οχήματα επ’ της, επιχείρησε να τη διασχίσει.
Μέθη Πεζού
Στο αίμα του ενάγοντος πεζού ανιχνεύθηκε οινόπνευμα σε ποσότητα 50 εκατοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο αίματος. Από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε, ότι ο τελευταίος δεν ήταν σε θέση να ελέγχει τις κινήσεις του σώματός του ή είχε μειωμένα αντανακλαστικά. Αντίθετα, οι παλίνδρομες κινήσεις, που έκανε, όταν πλέον αντιλήφθηκε το όχημα του εναγόμενου να κατευθύνεται με αμείωτη σχεδόν ταχύτητα καταπάνω του, δεν οφείλονται σε μέθη του, αλλά στον απόλυτα δικαιολογημένο τρόμο και πανικό, που του προκλήθηκε, συναισθήματα από τα οποία θα καταλαμβανόταν κάθε μέσος άνθρωπος στη θέση του και τα οποία βεβαίως δεν μπορούν να του καταλογιστούν.
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ
Ο λόγος της αναιρέσεως ιδρύεται μόνον όταν η πλημμέλεια αφορά παράβαση κανόνων ουσιαστικής φύσεως και όχι δικονομικών διατάξεων, που ρυθμίζουν τη διαδικασία και είναι ορισμένος, εφόσον στο αναιρετήριο αναφέρεται σε τι συνίσταται η ανεπάρκεια ή η αντιφατικότητα των αιτιολογιών της αποφάσεως, δηλαδή εφόσον προσδιορίζεται ποιες επιπλέον αιτιολογίες έπρεπε να περιλαμβάνει η απόφαση ή που εντοπίζονται οι αντιφάσεις σε σχέση με νόμιμο ισχυρισμό, που παραδεκτά προτάθηκε στο δικαστήριο της ουσίας, ώστε από το ίδιο το αναιρετήριο να προκύπτει η αποδιδόμενη στην απόφαση νομική πλημμέλεια.
Εν προκειμένω από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλομένης απόφασης, διαπιστώνεται ότι σ’ αυτή διαλαμβάνεται ότι ο οδηγός του ζημιογόνου οχήματος επέδειξε συγκεκριμένη αμελή συμπεριφορά η οποία συνιστά παραβίαση των διατάξεων του ΚΟΚ, η συμπεριφορά του δε αυτή είχε ως αποτέλεσμα την πρόσπτωση του ασφαλισμένου στην αναιρεσείουσα αυτοκινήτου στον αναιρεσίβλητο πεζό και τον βαρύ τραυματισμό αυτού.
Έτσι, είναι προφανές ότι αβάσιμα διατείνεται η αναιρεσείουσα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έκρινε ότι η αμέλεια του ασφαλισμένου σ’ αυτήν οδηγού συνίσταται μόνο στην παράβαση των διατάξεων του ΚΟΚ, ενώ στην απόφαση αναλύεται με επάρκεια και πληρότητα σε τι ακριβώς συνίσταται η αμελής συμπεριφορά του αποκλειστικά υπαίτιου οδηγού και πως η συμπεριφορά αυτή συνδέεται αιτιωδώς με το επελθόν αποτέλεσμα, και εκτίθενται κατά τρόπο σαφή και χωρίς κενά και αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που έγινε δεκτό ότι συνέτρεξαν και τα οποία είναι αναγκαία και επαρκή για την θεμελίωση του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε από το Δικαστήριο.
Συνεπώς, απορριπτέος ως αβάσιμος κρίθηκε ο εκ του αριθμού 19 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ λόγος της αναίρεσης, με τον οποίο προσάπτεται στο Εφετείο η από τον αριθμό αυτό καθιερούμενη αναιρετική πλημμέλεια της ελλειπούς αιτιολογίας.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1.Παράσυρση Πεζού εκτός Διαβάσεως
Συνυπαιτιότητα 60% της οδηγού ΙΧΕ οχήματος η οποία δεν ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία επί του οχήματος που οδηγούσε λαμβάνοντας υπόψη τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες (νύχτα, βροχόπτωση) αλλά και τα χαρακτηριστικά της οδού επί της οποίας εκινείτο (ολισθηρότητα του οδοστρώματος λόγω βροχοπτώσεως) και δεν ρύθμισε την ταχύτητα του οχήματός της κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να διακόψει ασφαλώς την πορεία της εντός του ορατού, έμπροσθεν αυτού τμήματος της οδού προ οιουδήποτε δυναμένου να προβλεφθεί εμποδίου, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί εγκαίρως την πεζή, και να την παρασύρει.
Η πεζή είχε διασχίσει ήδη το αντίθετο ρεύμα πορείας και είχε εισέλθει στο ρεύμα πορείας του οχήματος. (παράβαση άρθρων 12 παρ. 1 και 19 παρ. 1, 2 ΚΟΚ). Συνυπαιτιότητα 40% της 80χρονης πεζής που επιχείρησε, εκτός διαβάσεων πεζών (πάντως δεν υπήρχε διάβαση πεζών πλησίον του τόπου του ατυχήματος – η πλησιέστερη διάβαση πεζών εντοπίζεται σε απόσταση μεγαλύτερη των πενήντα (50) μέτρων) να διασχίσει το οδόστρωμα χωρίς να βεβαιωθεί προηγουμένως ότι δεν θα παρεμπόδιζε την κυκλοφορία των οχημάτων και χωρίς να λάβει υπόψη της την απόσταση και την ταχύτητα των οχημάτων, τα οποία χρησιμοποιούσαν την οδό, με αποτέλεσμα την πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος (παράβαση άρθρ. 38 ΚΟΚ).(Πρωτοδίκως είχε κριθεί αποκλειστικά υπαίτια η πεζή). Εφ.Αθ.4708/2018, ΕΣυγκΔ, 2019/110 (μετά παρατηρήσεων και αναφορά σε σχετική νομολογία).
Μέθη Πεζού
Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ αναφορικά με το κρίσιμο ζήτημα της συνυπαιτιότητας εκ 40% του αναιρεσείοντος οδηγού ΙΧΕ αυτοκινήτου ο οποίος παρέσυρε τον εν μέθη (1,48 ο/οο) πεζό, που επιχειρούσε τρέχοντας να διασχίσει την οδό από αριστερά προς τα δεξιά ως προς την πορεία του ανωτέρω ΙΧΕ, έχοντας διαχύσει ήδη το αντίθετο ρεύμα κατεύθυνσης. Η συνυπαιτιότητα του οδηγού του οχήματος κατά την κρίση του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, έγκειτο στο ότι ενώ αντελήφθηκε τον πεζό προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποφύγει τη σύγκρουση του με τον πεζό τροχοπεδώντας και εκτελώντας αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, ενώ όφειλε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά. Κρίνοντας όμως έτσι το Εφετείο διέβαλε στην απόφασή του ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες καθόσον ενώ δέχεται ότι στο σημείο που έλαβε χώρα το ατύχημα υπήρχε πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, στη συνέχεια δέχεται αντιφατικά ότι στο επίμαχο αυτό σημείο δεν κινούνταν άλλα οχήματα, και συνεπώς ο οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ αυτοκινήτου θα μπορούσε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά προκειμένου να αποφύγει τον ως άνω πεζό. ΑΠ. 1014/2011, ΕΣυγκΔ 2011/452.
Contra Νομολογία
Συνυπαιτιότητα 40% του πεζού, γιατί επιχείρησε να διασχίσει λοξά το οδόστρωμα σε σημείο όπου δεν υπάρχει διάβαση πεζών, τελώντας υπό την επήρεια οινοπνεύματος (0,50 g/l αίματος), παραβιάζοντας τη διάταξη του άρθρου 38 παράγραφος 4ε’ του ΚΟΚ. Σημειώνεται και ότι ο ανωτέρω πεζός έπασχε από χρόνια ψυχωτική διαταραχή και από αλκοολισμό, τα οποία νοσήματα, σε συνδυασμό με το ως άνω οινόπνευμα, δικαιολογούν και την ανεξέλεγκτη κάθοδό του στο οδόστρωμα, καθώς και τη λοξή διέλευσή του μέσω αυτού. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις ουσιαστικού δικαίου που προαναφέρθηκαν, διέλαβε δε ως προς τα κρίσιμα ζητήματα της υπαιτιότητας του οδηγού και του θανατωθέντος πεζού και της υπάρξεως αιτιώδους συνάφειας μεταξύ των πράξεων και παραλείψεων του ως άνω οδηγού και της επελθούσας ζημίας πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις, αιτιολογίες, με αναλυτική μάλιστα αξιολόγηση των κατ’ ιδίαν αποδεικτικών μέσων. ΑΠ 520/2009, ΕΣυγκΔ 2009/ 560.
Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου
