Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο που έγραψε ο Νικόλας Κατσαούνης και δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» της 29ης Μαρτίου 2009, το οποίο περιγράφει απλά και μεστά το πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελληνική Παιδεία.
Άραγε, ποια είναι η τοποθέτηση των Αρχηγών του Συνασπισμού και του ΚΚΕ, που επιμένουν, ντε και καλά, οι φοιτητές τους να ασχολούνται τόσο πολύ και τόσο δυναμικά με την «Πολιτική» σε βάρος των Μαθημάτων τους και να ρυπαίνουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια με κάθε είδους αφίσες;
Πειράζει να ασχολούνται με την «Πολιτική» μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους; Μπαίνεις σε ένα ξένο Πανεπιστήμιο και αισθάνεσαι δέος και σεβασμό· νιώθεις, πραγματικά, ότι εισέρχεσαι σε ένα «Ναό» της Γνώσης. Μπαίνεις και σε ένα Ελληνικό και αισθάνεσαι… μια μεγάλη απογοήτευση!
Γιατί, κυρίες και κύριοι, επιτρέπετε να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, ιδίως όταν εδώ και 40 χρόνια που ακολουθείτε την ίδια τακτική βλέπετε ότι δεν έχει φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα; Οι οπαδοί σας δεν αυξήθηκαν καθόλου. Νομίζετε ότι με αυτές τις αναχρονιστικές και καθόλου παραγωγικές αντιδράσεις θα διατηρήσετε τους οπαδούς σας ή ότι θα τους αυξήσετε;
Τι θα πείτε σε μερικούς ξένους φοιτητές που θα ήθελαν να φοιτήσουν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια; Ότι αντιδράτε με αυτόν τον τρόπο γιατί διαφωνείτε με την εκάστοτε Κυβέρνηση;
Παραθέτουμε το άρθρο:
«Το ταλέντο ανταμείβεται»
Ο Νικόλας Κατσαούνης έχει ζήσει τα φοιτητικά του χρόνια εξολοκλήρου στις ΗΠΑ. «Αστέρι» μαθητής, είχε πάρει από νωρίς την απόφαση να σπουδάσει στο εξωτερικό. Η δίψα του για γνώση ήταν μεγάλη, το ίδιο και η επιθυμία του να «κλειδώσει» καλύτερες προοπτικές στον εργασιακό του βίο. Σχεδόν 10 χρόνια μετά παραμένει στην Αμερική ολοκληρώνοντας το δεύτερο μεταπτυχιακό του στις Διεθνείς Σχέσεις, ενώ παράλληλα κάνει την πρακτική του στη μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ. Όχι, δε σκέφτεται να επιστρέψει.
«Είναι αλήθεια ότι δε σκέφτομαι να γυρίσω, τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον», λέει στην «Κ» ο Νικόλας Κατσαούνης. «Για διάφορους λόγους. Οι συνθήκες εργασίας εδώ είναι καλύτερες. Αν ψάξει κανείς, υπάρχουν πολλές δουλειές που είναι πολύ ενδιαφέρουσες, τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και σε διεθνείς οργανισμούς, οι οποίες σου δίνουν τη δυνατότητα να μαθαίνεις κάτι καινούργιο κάθε μέρα. Στην Ελλάδα, επειδή η αγορά είναι μικρότερη και οι περισσότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι μικρομεσαίες, μετά κάποιο διάστημα η δουλειά επαναλαμβάνεται. Η οργάνωση των επιχειρήσεων είτε είναι ανύπαρκτη είτε εξαιρετικά δύσκαμπτη κι έτσι δε δίνει καμία πρωτοβουλία στο νέο να γίνει δημιουργικός. Η Διοίκηση είναι γενικά συντηρητική, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται πάντα στην κορυφή. Εδώ οι ιδέες των νέων μετρούν περισσότερο και οι επιχειρήσεις αναζητούν νέους, δημιουργικούς ανθρώπους, καθώς θεωρούν ότι αυτοί μπορούν να δώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, το ταλέντο και τα τυπικά προσόντα αναγνωρίζονται και ανταμείβονται».
Και οικονομικά; «Ο πρώτος μισθός για κάτοχο μεταπτυχιακού είναι υπεραρκετός για να ζήσει και πολλές φορές για να βάλει στην άκρη, ενώ υπάρχουν και εξαιρετικές προοπτικές ανέλιξης. Στην Ελλάδα οι μισθοί είναι απαράδεκτα χαμηλοί». Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στο εκπαιδευτικό σκηνικό στη χώρα μας. «Πώς βλέπουμε οι Έλληνες του εξωτερικού την κατάσταση στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Με στεναχώρια», λέει. «Με στεναχώρια, γιατί ξέρουμε πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, κυρίως γιατί τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν όρεξη. Πολλά από αυτά που γίνονται μας φαίνονται αδιανόητα. Δεν καταλαβαίνουμε πως γίνεται κομματικά συμφέροντα να λυμαίνονται ολόκληρα πανεπιστήμια (με τη συμμετοχή καθηγητών και φοιτητών), όπως επίσης την «παράδοση» των καταλήψεων, που επίσης οργανώνονται από κομματικές μειοψηφίες».
Πώς λειτουργεί το ξένο Πανεπιστήμιο; «Πολύ διαφορετικά. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τόσο για τους καθηγητές όσο και για τους φοιτητές είναι σαφώς προκαθορισμένα. Οι φοιτητές αξιολογούνται βάσει της επίδοσής τους. Οι καθηγητές αξιολογούνται και από τους φοιτητές και από τη Διοίκηση του Πανεπιστημίου, δουλεύουν για σένα και, αν το επιδιώξεις, μπορείς να έχεις συνεχή επαφή μαζί τους». Κυρίως όμως, όπως λέει ο Νικόλας, το ξένο πανεπιστήμιο σε προετοιμάζει για την καριέρα σου ως επαγγελματία του κλάδου σου. «Η γνώση που παίρνεις ανταποκρίνεται στα ζητούμενα της αγοράς εργασίας. Μαθαίνεις να κάνεις μεθοδική έρευνα μόνος σου, αλλά και να δουλεύεις σε ομάδες».
