Οι «γκρίζες ζώνες» του Bancassurance δεν εμφανίστηκαν… χθες. Εδώ και πολλά χρόνια είναι αρκετοί οι εκπρόσωποι του ασφαλιστικού κλάδου που «φωνάζουν» για «αθέμιτες πρακτικές» από πλευράς τραπεζών.
Θα έλεγε κανείς ότι το πρόβλημα υπάρχει από την πρώτη ημέρα που οι ασφαλιστικές εταιρείες, θέλοντας να εκμεταλλευτούν τα συνεχώς διευρυνόμενα δίκτυα των τραπεζών, προχώρησαν σε συνεργασίες με πιστωτικά ιδρύματα. Γιατί με το άνοιγμα αυτό, δημιουργήθηκαν ουσιώδη προβλήματα στα… κεντρικά γρανάζια της διαμεσολάβησης.
Βέβαια, η ιδέα της σύμπραξης μεταξύ τραπεζών και ασφαλιστικών ήταν καλή και φαινομενικά επωφελής και για τις δύο πλευρές. Γι’ αυτό, άλλωστε, το Bancassurance κερδίζει και σήμερα έδαφος σε πολλές ανεπτυγμένες αγορές, ενώ η τάση είναι άκρως αυξητική στην Ασία, όπου χαλαρώνουν οι περιορισμοί των ρυθμιστικών Αρχών και υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης.
Τι χάλασε στην πορεία και οι ασφαλιστές βγήκαν στους δρόμους; Αν ρωτήσει κανείς τραπεζικά στελέχη θα νομίζει ότι όλα είναι καλά και άδικα μαζεύτηκαν οι διαμεσολαβητές στην οδό Αμερικής… καλοκαιριάτικα. Άδικα πραγματοποιήθηκε η πρώτη στην ιστορία συγκέντρωση διαμαρτυρίας του ασφαλιστικού κλάδου.
Αντίθετα, αν ρωτήσει εκπροσώπους της διαμεσολάβησης θα του πουν ότι οι τράπεζες προσπαθούν να διαλύσουν τον ασφαλιστικό κλάδο. Ότι οι τράπεζες αφενός εκβιάζουν τους δανειολήπτες να αγοράσουν ασφάλεια (συνδέοντας δάνεια με υποχρεωτική ασφάλιση) και αφετέρου προωθούν ασφαλιστικά και αποταμιευτικά προϊόντα χωρίς τις απαραίτητες πιστοποιήσεις.
Όπως είπε και ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, «πως γίνεται να υπάρχουν 11.000 σημεία πώλησης των τραπεζών και μόλις 2.000 πιστοποιήσεις;» Ο κ. Χατζηθεοδοσίου αναρωτήθηκε επίσης με νόημα, πως αυξήθηκε ο τζίρος των τραπεζών 300% όταν του ασφαλιστικού κλάδου μειώθηκε πάνω από 40%, καθιστώντας τις τράπεζες τη «δεύτερη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία στην Ελλάδα;»
Ο ίδιος τόνισε ότι οι καταναλωτές εκβιάζονται από τις τράπεζες και ότι ξαφνικά οι επιχειρήσεις φεύγουν από τους διαμεσολαβητές και πηγαίνουν στις τράπεζες.
Τι ισχύει απ’ όλα;
Η αλήθεια είναι ότι ο ασφαλιστικός κλάδος δικαιούται να φωνάζει, ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή ουσιαστικό έλεγχο από την εποπτική Αρχή. Γιατί αν υπάρχει έλεγχος τα περιθώρια εφαρμογής αθέμιτων πρακτικών θα ελαχιστοποιηθούν. Τώρα, το τι επιτρέπει το νομικό πλαίσιο και τι θα ήθελαν οι διαμεσολαβητές είναι μία άλλη ιστορία.
Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες είναι αυτές που επέτρεψαν στις τράπεζες να πάρουν μέρος της πίτας.
Πίστευε κανείς ότι από τη στιγμή που οι τράπεζες έχουν το πάνω χέρι στον ανταγωνισμό, αφού είναι αυτές που διαθέτουν «έτοιμα» σημεία πώλησης, στα οποία, μάλιστα, οι πελάτες δεν χρειάζονται και ιδιαίτερη ώθηση για να μπουν, αφού οι τραπεζικές συναλλαγές αποτελούν καθημερινή συνήθεια, δεν θα το εκμεταλλεύονταν;;;
.gif?rand=7469)
Δεν πιστεύω πως τα τραπεζικά καταστήματα αποτελούν σίγουρο διαχρονικό σημείο πώλησης ασφαλίσεων. Αυτό βέβαια το στηρίζω στο γεγονός πως ούτε οι τράπεζες χρειάζονται τόσα πολλά σημεία πώλησης.Και δεν τους είναι απαραίτητα διότι οι τραπεζιτικές διευκολύνσεις δεν προϋποθέτουν πλέον την φυσική παρουσία του συναλλασσομένου σε κατάστημα. Παλαιότερα πήγαινα στο γκισέ της τράπεζας και υπήρχαν οι άνθρωποι των επιχειρήσεων που κάλυπταν ένα ταμείο επί μισή ώρα. Τώρα αυτοί δεν υπάρχουν. Τί υπάρχει; Οι υπερήλικες που ενημερώνουν τα βιβλιάρια. Αυτοί δεν έχουν ασφαλιστικές ανάγκες! Η εκτίμησή μου αυτή δεν έχει να κάνει με τις ισχύουσες εξελίξεις και τις οργανωμένες διαμαρτυρίες μας, αυτές σωστά έγιναν και πρέπει να συνεχίσουν. Η μέθοδος υφαρπαγής του κόπου του νέου επαγγελματία που αγωνίζεται να καλύψει τα έξοδά του, είναι ανεπίτρεπτη. Στο μέτρο του δυνατού θα αγωνιστώ να μη γίνει ξανά η αγορά μας ζούγκλα όπως στο ξεκίνημά μου που ο προϊστάμενος του γραφείου μου δήλωσε, δεν θα ταξινομηθεί η πρόταση ασφάλισης στον κωδικό σου διότι έχει ενδιαφέρον ο Διευθυντής του τοπικού τραπεζικού καταστήματος.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.