Ο Αλέξανδρος Ταμπουράς (1912-2009), επαγγελματικός -και όχι μόνο- μέντοράς μου, καθόρισε τη δυναμική του βηματισμού της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα για μισό περίπου αιώνα, μετά την Κατοχή, καθιερώνοντάς την δίπλα στην κρατική κοινωνική ασφάλιση και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
(Πηγή: από τον λογαριασμό του Γιάννη Ρούντου στο Linkedin – οι φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του)
Είχε αφήσει τα εγκόσμια σαν σήμερα, πλήρης ημερών στις 10 Νοεμβρίου 2009. Τον θυμούμαι και τιμώ τη μνήμη του, δίνοντας στους νεότερους της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας ένα έναυσμα γνωριμίας με την προσωποποιημένη ιστορία του κλάδου.
Η αγορά είχε αποδώσει στον ευπατρίδη Α.Τ. τον τίτλο «πρύτανης των ασφαλειών». Τί μπορεί να σημαίνει «πρύτανης»;
Πιστεύω, σημαίνει ιδιότητες που κάνουν κάποιο πρόσωπο να υπερυψούται των ταπεινών πραγμάτων της καθημερινότητας μέσα από τη σύνθεση των αδιαπραγμάτευτων αξιών που πρεσβεύει, την αφαιρετικά διεισδυτική κρίση για τα πιο ουσιώδη που δείχνουν κατεύθυνση. Ένα μοντέλο εμβληματικήςπροσωπικότητας με ισχυρό κοινωνικό πρόσημο, που υπερβαίνει την επαγγελματική θέση και ταυτότητά του και μπορεί να φωτίσει και να ηγηθεί.
“Πρύτανης” σημαίνει ιδιότητες που χαρακτηρίζουν σπάνιο άνθρωπο, με ακριβό ίζημα σοφίας στο οποίο συμπυκνώνεται καταληκτικά η ευγένεια και παιδεία του. Σημαίνει καθολική καταξίωση, να γίνεται κάποιος σεβαστός και από αυτούς που διαφωνούν ή δεν τον κατανοούν, να γίνεται εμπνευστής και να κατευθύνει. Σημαίνει αυθεντικό leadership, κάτι πολύ περισσότερο από “εξειδίκευση”.
“Ασχολήσου με το θέμα σου μέχρι να το εξαντλήσεις ή να εξαντληθείς”, με συμβούλευε, μαθαίνοντάς με να δρέπω τους καρπούς της επιμονής και της ολοκληρωμένης προσπάθειας.
Οι φωτογραφικές αναμνήσεις που παραθέτω από το αρχείο μου: πορτρέτα του, με άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της ασφαλιστικής ιστορίας του τόπου (Δ. Κοντομηνάς, Γ. Κώτσαλος) αλλά και στιγμές από την τιμή που του είχαμε αποδώσει αρκετά μετά τον θάνατό του στην Interamerican, ως συνιδρυτή της.
