.gif?rand=8999)
Το Μονομελές Εφετείο Πατρών επιδίκασε αποζημίωση συνολικού ύψους 340.000 ευρώ για πρόκληση ψυχικής οδύνης από τροχαίο.
Το ποσό θα πάει στην οικογένεια του 25χρονου φοιτητή Βασίλη Γιαννακόπουλου, που σκοτώθηκε στις 15 Ιουνίου του 2016 σε τροχαίο δυστύχημα στην Αγυιά.
Ο άτυχος νεαρός, που ήταν φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, εργαζόταν ως υπάλληλος εταιρείας ταχυμεταφορών. Μάλιστα, την ημέρα που συνέβη το μοιραίο οδηγούσε το μηχανάκι του κάνοντας μεταφορά αλληλογραφίας, στο πλαίσιο των καθηκόντων του.
Κινείτο επί της οδού Αυστραλίας, όταν ξαφνικά ένας υπάλληλος του Δήμου Πατρέων, που οδηγούσε απορριμματοφόρο το οποίο κινείτο στο αντίθετο ρεύμα, επιχείρησε να στρίψει απότομα, χωρίς να ανάψει φλας, για να μπει σε κάθετη οδό, παραβιάζοντας την προτεραιότητα, όπως αναγνώρισε το δικαστήριο.
Ο άτυχος οδηγός της μοτοσικλέτας δεν πρόλαβε να πατήσει φρένο ή να αλλάξει πορεία. Χτύπησε πάνω στο όχημα, εκτινάχθηκε αρκετά μέτρα μακριά και έπεσε στο οδόστρωμα, με αποτέλεσμα να υποστεί βαριές σωματικές βλάβες στον αυχένα, οι οποίες προκάλεσαν και το θάνατό του.
Το δικαστήριο έκρινε ως αποκλειστικά υπαίτιο του δυστυχήματος τον οδηγό του Δήμου Πατρέων, γεγονός που μετέφερε το βάρος της αποζημίωσης στο δήμο, για λογαριασμό του οποίου εργαζόταν ο συγκεκριμένος. Μάλιστα, κατά την πρώτη δίκη είχε επιδικαστεί σε βάρος του Δήμου Πατρέων και της ασφαλιστικής εταιρείας το ποσό των 900.000 ευρώ, αλλά έπειτα από εφέσεις το Μονομελές Εφετείο Πατρών θεώρησε την αρχική χρηματική αποζημίωση ακραία, γιατί θα κατέληγε «σε οικονομική εξουθένωση των εναγομένων, με αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό των εναγόντων και σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας».
Όπως προκύπτει από τη δικαστική απόφαση, οι δύο γονείς του θύματος θα αποζημιωθούν με 100.000 ευρώ ο καθένας, τα δύο αδέλφια του με το ποσό των 60.000 ευρώ το καθένα και ο παππούς του με το ποσό των 20.000 ευρώ.
Παράλληλα, το δικαστήριο απέρριψε την έφεση της ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία είχε καταθέσει ένσταση συνυπαιτιότητας, καθώς ο άτυχος φοιτητής δεν φορούσε κράνος τη στιγμή του δυστυχήματος.
Ωστόσο, η έδρα έκρινε ότι αυτή η παράλειψη του θανόντος «δεν συνδέεται αιτιωδώς με το επελθόν ζημιογόνο αποτέλεσμα», δηλαδή με τον θανάσιμο τραυματισμό του στον αυχένα, καθώς το κράνος θα προστάτευε μόνο το κεφάλι του.
